To the Ones We Once Loved

Prologue

"How long will you be there for me, I wonder." 

This is the exact lines Hinako said to Minato, from the animated movie entitled Ride Your Wave.

Right there on, I already foreshadowed the next thing that will happen.

Mangiyak-ngiyak na ako habang nanonood sa laptop ko. Their love is simply too wholesome and as I imagine the amount of excruciating pain it would be if it ends.

Pagkatapos kong panuorin ang pelikula, namumugto pa ang mata kong tumawag kay Kamari. 

"Hi, love" ngiting bati niya sa video call.

"Love..." medjo naging raspy yung boses ko dahil sa pag-iyak.

"Oh, bakit? What happened, love? Is there something wrong?"alala niyang tanong.

"No, love"tawa kong sagot. "It's just that nakakaiyak yung movie na pinanuod ko" arte kong sabi. Hindi ko alam kung anong kulam 'to bakit ba kasi nag-iiba ang boses ko tuwing kinakausap ko yung boyfriend ko. Parang tanga 'to.

"Ano ba about 'yong movie?"natatawa niyang tanong.

"Kasi masaya na sila eh, masaya na. Tapos in a blink of an eye, namatay agad si Minato. Ang sakit-sakit non para kay Hinako kasi biglaan lang. Sinabi pa nga niya before siya namatay kung hanggang kailan ka kaya nandiyan para sa akin, tapos sagot ng lalaki palagi raw. Urgh!"

Humagalpak ang malakas niyang tawa mula sa kabilang screen. "It's just a movie, love. Huwag mo masyadong dibdibin at baka pamanaginapan mo nanaman 'yan" he reminded.

One weird thing about me is that when I get too emotionally attached to something, mapapanigipan ko talaga siya. And sometimes when I'm stressed out, I always ended up crying when I woke up. Minsan hindi ko man maalala ang napaniginapan ko, ewan ko at parang ang bigat lang sa pakiramdam.

"Ay oo nga pala, love" tugon ko.

"Sleep na tayo, love?"tanong ni Kamari. 

"Yes, love. Tulog na tayo. Pagod na rin ako"payag kong sabi.

"Good night, love" tamis niyang ngiti. "Don't worry love, hindi kita iiwanan gaya ni Minato."

It made my heart fluttered. Gosh, this boy.

"I'll be with you until we get old. Okay? So don't be sad. I love you so much."

"Yes, love. I love you, too" ngiti kong tugon.

The call ended.

Para sa akin, I feel really assured and surething ko na talaga si Kamari. I know, we will going to make it until the end. I promised to myself that whoever is my first boyfriend will be my husband. 

Hanggang kailan kaya siya nandiyan para sa akin? Taka ko lang.

I rest my eyes to sleep. At bigla akong nagising sa ingay ng mga ka dormmates ko. 

Giatay. I dreamed about it again.

I buried that memory a long time ago for heaven's sake! Parang naiiyak ako sa cringe.

Kinuha ko yung cp ko to check the time and no wonder kung bakit ang ingay na sa dorm because it's almost 7am.

Ah, k. Late na naman ako. Tanggap ko na.

Kaya hindi na ako nagmadali, hindi lang ako naligo.  I just washed my face, brush my teeth, and change my clothes. Sinuklayan ko rin ang buhok no, most important. Lalo natong micro bangs ko. And we're done!

Paglabas ko, syempre kahit late na, hindi tayo tatakbok for today. Naurrr! Let's get our priorities straight, bili muna ako ng iced coffee. 

Pagkadating ko sa cafe, luminya pa muna ako kasi medjo sikat tong cafe kaya maraming customers. While waiting, may nakita akong babae na may pinapanood sa laptop niya. Nang masagip ito sa paningin ko, medjo na intrega ako dahil mukhang pamilyar. And yes, confirmed. It is what I think it is. 

Nandon na siya sa last scene where Hinako sadly sang the song,

Kimi ga nagamete iru---

At tumingin siya sa tubig.

Tapatingin din ako sa malayo at natulala. 

Ironically, little did I know, Hinako and I will share the same fate.