[7:18 a.m.]
After a long time of arguing, pumayag na itong lalakeng to na pumunta kami sa airport. Mom, wherever you are, I hope you’re safe.
“Hey! I still don’t know you.”
Lumingon sa akin yung lalake at ngumiti.
“I’m Jin.”
“I’m Emcee and my best friend is Cindy.”
“Hey Em, where is Klein?”
Lumingon ako sa backseat at tumingin kay Cindy.
“Paggising ko kanina, wala na siya sa bahay. There’s blood in his bed kaya sobrang nagaalala ako.”
“You mean hindi siya nakabalik sa inyo? ‘Cuz I saw him at the drugstore. He’s holding a towel above his nose.”
Drugstore? Towel on his nose? Maybe he had a nosebleed again.
“WAIT! Jin, turn left! Turn left now!! Baka nandun pa si kuya.”
Whew buti kabisado ko pa ang part na to sa city. Yung shortcut na papunta sa Meds.
“I think he had a nosebleed at nagkakaganun lang naman yun kapag mainit at hindi nakabukas yung ac niya. nagkapower failure ba?”
Tanong ko sa kanilang dalawa.
“Oo, I think around 3 am in the morning.”
Sagot sakin ni Jin. Ganun? Eh bakit hindi ko man lang naramdaman yun?
“Cin, what time mo nakita si kuya? “
“I think one hour ago, yun yung time na lumabas ako para bilhan ang father ko ng gamot sa Meds dahil may kumagat daw sa kanya, at pagbalik ko.. Em.. He’s.. He’s not himself anymore. He attacked me Emcee.”
I can’t find the right words to say to my best friend. Hinawakan ko na lang ang kamay niya.
“This is it.”
Sabi ni Jin at tinigil ang kotse. Nasa tapat na kami ng Meds. Bababa na sana ako ng kotse ng biglang hinawakan ni Jin ang kamay ko.
“You need this Em.”
Inabot niya sa akin ang baseball bat na ginamit ko kanina.
“Eh ikaw?”
Kinuha niya ang baril na nasa gilid ng upuan niya at kinasa.
“Where did you get that?!”
Sabay naming tanong ni Cindy.
“That’s not important. Tara na! Cindy, you stay here.”
Bumaba na kami sa kotse at sinuri ang paligid. There were tons of debris and litter everywhere. Bodies lying on the ground. Lumapit na kami sa drugstore at bubuksan na sana ni Jin ang pinto pero pinigilan ko siya.
Rule #18 BE CAREFUL ON OPENING DOORS
I smashed the glass of the front door and we heard a growling sound, then footsteps. Lumabas ang zombie sa pinagtataguan niya at tinutok ni Jin ang baril sa ulo nito.
BOOM
Pumasok na kami sa loob at tinignan ang lahat ng sulok ng store. Hanp dito, hanap doon. Wala sa mga katawang nakita namin ang kuya ko at nakahinga ako ng maluwag. Buhay si kuya at nararamdaman ko yun.
“I found this.”
Binigay ni Jin sakin ang isang maliit na towel. May initials na DK, kay kuya nga. Pinipigilan kong hindi maiyak.
“Come on Em, we have to keep moving.”
“Wait! We need to get supplies.”
Kinuha namin lahat ng pwedeng pakinabangan. Nagulat na lang kami ng may kumalampag sa labas kaya agad kaming tumakbo ni Jin pabalik sa kotse. Nakita namin ang isang zombie na hinahataw ang salamin. Dahil na rin sa inis at galit ko, nilapitan ko agad yung halimaw at hinataw sa ulo.
“Tara na Em, baka dumami pa sila.”
Binuksan na ni Cindy ang pinto. Hinawakan ko agad ang naginging niyang kamay.
“Ano? Did you find your brother?”
“Wala siya dun Cin. Pero nakita ko ang towel niya.”
“We will find him. But now pumunta na tayo sa airport.”
Triny namin making ng balita. Kahit mahina ang signal at hindi namin halos maintindihan. Nalaman namin na ang Devian City ang pinagsimulan ng outbreak at kasalukuyan ng binabarikadahan ang sakop nito. Dapat daw magtungo ang mga survivors sa Kuero Bridge para makarating sa Relief Center.
“We are here.”
Lumabas kaming tatlo ng sasakyan. Tanging mga usok mula sa mga sirang sasakyan ang makikita sa lugar. Ang dating airport ay mistulang biktima ng terrorismo.
“This place looks like shit. I’m sure nothing in that area would have survived.”
Sabi ni Jin.
Humawak si Cindy sa braso ko.
“Tara na Em, maybe.. maybe your..”
“I’m not counting on maybes again. I have to accept the reality that I can’t save them all.”
Tama, kailangan kong tanggapin ang lahat ng mga nangyayari.
“We still need to find my brother.”
Kinuha ko ang phone ko at kinabit sa kotse. Good thing may GPS na ang phones ngayon. Sana dala ni kuya ang phone niya. Nireverse na ni Jin ang kotse at nagulat kami sa horde ng zombie na nasa harap namin. How can they gather so fast like that?
“Hang on, this will gonna be a bumpy ride.”
-----
Do you want to join the team?
PM ME xD
