Chapter 7: Roleplay

6 0 0
                                    

Stephan's POV

"Guys, ang Council of President just had a meeting about our upcoming foundation day and in fact each college needs to represent a single presentation, and I am so sorry guys kasi ang nabunot namin ay Roleplaying" sabi ko sa mga kadepartment ko sa Music Hall ng department namin.

Imbis na malungkot sila ay naghiyawan ang mga kadepartment ko. Di ko inakala gusto pala nila iyon. Napangiti na lang ako kasama ng mga officers ko.

"And guys, if you want to be part of the team just don't hesitate to come to us para naman marinig namin ang suggestions niyo." Sigaw ko habang nakangiti. Di ko naman siguro kailangan magpakastrict muna. Smile habang may oras pa.

Nawala ngiti ko ng biglang umalis sa eksena ang dapat kong ituon ng pansin na si Mr. Keith Esqueta.

"Where are you going, Mr. Esqueta? Alam mo naman that the meeting is not yet ajourned diba?" Sabi ko sa kanya habang napasmirk na lang siya sabay labas sa pintuan. Wait lang, may naisip akong idea para maging matino siya.

"So, me and my officers will have a short meeting shortly para sa departamental presentation. Remember, next week ang audition at magpopost kami tomorrow kung ano ang napagmeetingan today. Thank you! The meeting is now ajourned" sigaw ko habang nagbow sa kanila.

Bigla naman akong niyakap ni Nonoy na parang ngayon lang ako nakitang nagspeech.

Chopper's POV

Proud talaga ako na naging kaibigan ko si Teptep.
"Tep, napakahigh mo. Ikaw na talaga" sabag yakap sa kanya. Nabigla na man siya sa pagkayakap ko at niyakap din niya ako.

"Di naman. Ganun talaga ako pagnagsespeech parang may tama" sabi niya habang nakangiti.

Pinisil ko pisngi niya at napa-aray siya dahil sa sakit. Nanggigigil kasi ako. Nagpaalam na sana ako para umuwi pero bigla niya akong tinapik sabay sabing "sabay na tayo uwi baka mawala ka pa. Mahirap na at laking America ka pa naman" sabi niya habang nakangiti. Tumango ko na lang ako sabay upo sa gilid ng Music hall.

Pinagmamasdan ko lang si Teptep na magdiscuss para sa aming play. Sasali dapat ako.

Keith's POV

Roleplay my ass! Sabi ko sa sarili. No way na sasali ako. Di ko napull off ang stunt ko kanina. Muntikan pa ako mapahiya. Nasuntok ko ang pader sa may gate palabas ng school.

"Nakakawala talaga sa mood. Psh!"
Sabay hingang malalim at tinawagan si manong para umuwi na.

Pagka-uwi ko, bigla naman akong tinamaan ng antok at dumeretso na ako sa kwarto. Di ko na namalayan na nakatulog pala ako.

PANAGINIP NI Keith

Bakit ang daming tao? Tsaka sino yung lalaki na nasa harap ko?

"I will always be here for you"

Di ko alam bigla na lang akong napaluha.

-------------------------------------------
Sorry guys napakaturtle ng update!
Sariling sikap kasi!

Eto na tuloy2 ko na siyang i.update para nman magkabuhay ulit! :)

Put your Hearts Up!Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon