Sınav haftasındaydık, şu son olaylardan asla derslerime odaklanamamıştım. Ve haliyle notlarım kötü gelmişti.
Okuldan eve geldim, üstümü değiştirip odamda vakit geçirdikten sonra Annem yemek için mutfağa çağırdı. Bende hemen kalkıp mutfağa gittim. Şu anlık her şey normal ilerliyordu. Yemeğimizi yedikten sonra, salona geçtik. Ben tam odama geçicekken babam beni yanına çağırdı.
"Jisung oğlum gel sen bakalım"
"T-tamam"
Salona geçip beni karşısına oturtarak konuşmaya başladı, ama bu konuşma biraz sinirliydi.
"Jisung oğlum bu notlar ne"
"Çalışmadım baba"
Dedikten sonra babam sinirle ayağa kalkmış ve dibime girmişti. Bende korkuyla babamın gözlerine bile bakamıyordum.
"Odana geçip saçma sapan arkadaşlarınla konuşacağına ders çalış biraz!,"
"T-tamam baba bir daha olmaz"
"Ne demek olmaz, hem sen niye her akşam o telefonda gülüşüp duruyosun, sevgilin mi var he!!??"
Diyip yüzüme sertçe bir tokat savurunca ayağa kalktım.
"Baba saçmalıyorsun, her telefona güldüğümde sevgilim mi olacak he!!?"
Bağırarak konuşmama daha da sinirlenen babam bu sefer çığırdan çıkmış gibiydi.
"Sen bana nasıl sesini yükseltirsin ha!"
Diyerek bir tokat daha atınca dayanamamış, tekrar bagirarak konuşmuştum.
"Seninle aramın iyi olması için illaha notlarım iyi mi olması gerek baba ha!?"
"Ben senin iyiliğini düşünüyorum jisung!"
"Bu mu iyilik baba!, Lütfen bir kerede beni notlarımsız sev, lütfen"
Bunu dedikten sonra gözlerim dolu bir şekilde biraz dolaşmak için evden bir hışımla çıktım. Babamla annemin arkamdan bakakaldıklarini iyi biliyordum. Hiç gelmek istemedim dışardan, ama ne olursa olsun evimdi, ailemdi.
Dışarı çıktım, kulaklığımı takıp sokaklarda gezinmeye başladım. Yarım saat dolaştıktan sonra bir parka geçip, banka oturdum, derin bir nefes aldım ve düşünmeye başladım.
O sırada ne tesadüf ki minho da buraya dolaşmaya gelmiş olaki beni görünce biraz çekinerek yanıma oturdu.
"S-selam jisung"
"Sanada selam"
Sesim hâlâ sinirli çıkıyordu.
"Noldu, sinirli gibisin?"
"Evet sinirliyim"
"Anlatmak ister misin peki"
"Ailemle kavga ettim,hem sen ne anlarsın ki, senin ailen bile yok!"
O an sinirle bunu deyince, minhonun yüzü düşmüş ve gözleri dolarak konuşmuştu.
"Doğru, ben ne anlarım"
Sesi çok üzgün çıkıyordu, ve yanımdan kalktı, kulaklığını takıp yanımdan uzaklaşırken, arkadan bağırdım.
"Mi-minho ben öyle demek istemedim gerçekten!"
Beni duymazdan gelip yürümeye devam etti. O an kalbime bir şey oturdu. Galiba onu gerçekten çok kırmıştım. Bunun telafisi nasıl olurdu bilmiyorum, ama bir sinirle her şeyi söylüyordum işte.
Sonra eve gitmemeye karar verdim. Kalkıp önce bangchanı aradım.
Han: Alo
Chris: efendim
Han: nerdesin
Chris: evdeyim jisung da noldu
Han:gelince anlatırım ben çok kötüyüm, sende kalayım mı bugün
Diyerek telefonu kapattım ve Chrisin evine doğru yürümeye başladım. Yirmi dakika yürüdükten sonra evine vardığımda, hemen eve gidip Chrise sarıldım.
Biraz anlattıktan sonra uyuya kaldım.
Jisungu sikme vakfı
Jeongin Lan Jisung nerde Acmiyo telefonlarini
Changbin Harbi aq nerde bu cocuk
Bangchan Arkadaşlar sakin Bende Jisung
Seungmin Noldu lan Senin eve dertleşmek için gelir o
Bangchan Yine ondan geldi zaten Ama uyuyo şuan Baya ağladı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jeongin Lan nolmus anlat
Hyunjin Anlat lan
Bangchan Ya bu babasıyla kavga etmiş yine notları yüzünden Sonra dişari çıkmış kafa dagitmak için Sonra parkta otururken minho gelmiş Buda işte bi sinirle sen ne anlarsın ki senin ailen bile yok deyince Minhonun kalbi yarmış Sonra da onun vicdanına ağladı
Changbin Ama dediği ağır simdi Minhoyu da düşünmek lazım Ama bu salak bi sinirle her şeyi söylüyo O kötü
Jeongin Nasi gönlünü alcak bu cocugun bu
Hyunjin Bence kolay affetmez
Seungmin Bencede
Bangchan Alicak bi şekil
Changbin Yarın okula gelir mi bu ibne
Bangchan Gelmez büyük ihtimal Hic biseyi yok yanında
Changbin İyi tamam yarın daha detaylı anlat
Bangchan Lan neyi anlatcam daha Neyse tamam
Jeongin Haydi iyi geceler 5 kişi gördü
Hay amk noldu şimdi Gönlünü Alcan kardeş artik Neyse bb
