Bir an gelir sevdiğini anlarsın, gerçekten sevdiğini. Önce her şey başkadır. Sonradan bi bakarsın ki yapmam dediğin şeylerin başrolü sensindir. Sevmem dersin ama aslında sevmeye başlamışsındır. Gerçekten ben miyim dersin ? Önceden uzak gelen şeyler şimdi çok yakının olmuştur. Seviyosundur işte ama sevmekle yetmediğini bilirsin. Bazen fazladır bazen eksik. Her düşüncen her hayalin onunla olmuştur artık. Hiç fark etmeden hiç anlamadan olup biter her şey. En önemlisi de karşındaki insanın seni sevdiğini biliyosundur. Yalpaladığında kalkmanı sağlayacak şeyi bilmene rağmen önceden böyle olacağını bilmeyen bir insanın şimdi bunları hissetmesi mümkün müdür ? Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür? En ufak bir yanlış anlamada kötü hisseden insana dönüşür mü önceden bunların olacağını bilmeyen? Hani biri olmayınca hayatında; zor derler ya, bu daha zor ve daha sınayıcı. Hayatında biri varken her şey daha zor. Mutsuz olmazsın belki ama en ufak bir şeyde çok uzun düşünecek kadar vakit harcayıcı olursun. Güzel yanları çoktur ama her mutluluk da her mutsuzluk daha gerçekçi yaşanır. Dibine kadar hissedersin iki duyguyu da. Bir an gelir değişir her şey dediklerini yaşıyorsundur ama bu yolda nasıl yürüneceğini bilmiyosundur...
