İÇİMİZ

Yeni Bir Gün

Bir arkadaşım tam kendimi kaptırıyorum bölüm bitiyor dedi bende ona ithafen uzun yazacağım. Selena'ya...

Hergün başka bir güne uyanıyor, bedenlerimizi yeni bir sabaha hazırlıyoruz. Güneşin doğuşuyla başladığımız başka bir günün umudu yok hepimizde. Belki de intihar planları yapıyordur, biz okula gitmek için sıcacık yataklarımızdan kalktığımızda biri. Belki de dünden asmıştır tavanına hayatının sınır çizgisini belirleyecek o yuvarlak düğümlü halatı. Ama cesaret edememiştir de yarına bırakmıştır işini. "Yarın söz öleceğim" diye tekrarlamış da olabilir içinden. Hayatını karartan bir olaya yada birine gitmiştir aklı da kararsızlığı raylara oturmuşken onu durduracak başka bir şey olmuştur mesela. Madem yeni bir gün yepyeni umutlar, neden o intihara kalkışacak olan yine ufukta gördüğü kızıllıklardan daha da cesaret alıp ölüme daha da yaklaştı bugün. Neden güneş sabaha kan kırmızısı bir kızıllıkla dolu ufukta yükseldi göğe? O da mı umutsuz yeni bir günden. Niye gökkuşağının o canlı renklerinden biriyle ufku yarıyor da doğmuyor yeni güne. Neden kırmızı? Bunları daha önce hiç sorgulamamış insanların da "Yeni bir gün, yeni bir umut" demeleri de ayrı bir ironi. Ve daha da ilginci ne biliyor musunuz, yeterince umutlanamadığımız yeni bir günü kenara bırakıp bunu söyleyen insanlara kanmamız. Ve sonra da yaşadığımız umutsuzluklardan daha da yıkılarak başka yeni günlere olan hıncımız. Oysaki o insanlar böyle cümleler kurmasa bizlere, iyiliğimizi düşündüklerini sanıp daha da kötüleştirmeseler hallerimizi o günün ardından bir beklenti bekleme umuduyla açmayacağız gözlerimizi yeni güne. Belki tam olarak mutlu olamayacağız ama mutsuz da olmayacağız. Sonra içimizdeki bu belirsiz durumdan kurtulmak için açacağız perdemizi sonra da penceremizi. Dışarıdan gelen temiz hava ve kuş cıvıltıları dolduracak içimizi. En azından mutlu olacağız belki de. Umutsuz olmak mutsuz olmaktan iyidir. Çünkü ne kadar mutsuz olursak olalım penceremizin ardından gelen o kuş cıvıltıları bile içimize ışık tutabilir mutsuzluğumuza gölge düşürebilir. Ama umutsuzluk apayrı bir durum. İnsan umutsuzken bütün duyguları geri planda kalır. Hissizleşen bir ruh kalır geride. Ne geçmişi düşünür de ağlar mutsuz biri gibi ne de geleceği düşünür de güler. Yarını da unutur dünü de. Oturduğu yerden kalkmanın bile bir getirisi olmadığını düşünen birinden de geleceği düşünerek tebessüm etmesi de beklenemez ki zaten.