İÇİMİZ

Can

İnsan çok şeyler yaşayarak ölür bu hayatta. Yada yaşamadan. Mesela doğarken ölen bir bebek gibi.Ama bizler yaşıyoruz değil mi? O minik bedenin büyüme fırsatı bulamadan terk ettiği bu yerde, şuan bizler nefes alıyoruz. Belki başkalarının hayatından çalıyor yada veriyoruz. Ama değer bilmiyoruz.

Nankör varlıklarız. Hepimiz böyle. Ölme hissi. Ölmeyi isteme hissi. Şuana kadar hiç gelmemiş bir insan var mıdır. Belki vardır belki yoktur. Ama ben henüz karşılaşmadım.

Sevgilisinden ayrılıyor,ölmek istiyor.

Bir yakını ölüyor, ölmek istiyor.

Ailevi problemlere maruz kalıyor,ölmek istiyor.

Rezil olacağı bir durum oluyor,ölmek istiyor.

Aldatılıyor, sınavdan düşük alıyor, felç kalıyor, çocuk düşürüyor, arkadaşı onu satıyor, kavga ediyor, illa bir şey oluyor ve insan ölmek istiyor.

İki dakika sonrasında ne olacağını bilmeden geleceğine karalar bağlıyor, depresyona kapılarını açıyor.

Kimler? Elbette insan.

Ve canlarına kıyıyorlar. Ne uğruna? Belki bir ay belki bir yıl sonra aklına bile gelmeyecek, yada zamanın kabuk bağlatacağı yaralarıyla alışmayı öğreneceği durumlarla.

Şimdi ihanet olmadı mı bu?

Bir bebek doğarken öldü,
Biri düğününde maganda kurşununa maruz kaldı öldü
Biri arabanın altında kaldı
Bir diğeri şehit düştü,
Bir başkası töre cinayetine gitti,

Peki ya intihar eden?
İşte bu büyük bir haksızlık,büyük bir ihanet. Kime ihanet?

Kendi suçu olmadığı halde can verenlere. Suçsuzlara, masumlara.

İntihar. Üç hece, yedi harf, bir hayat. Bir hayatın sonu. Neye bağlı. Ya bileğindeki damarlara yada tavanındaki halata. Başka seçeneklerde mevcut tabii. Onları da insanlar intihar ede ede keşfetti.

Yaşamın değeri bu kadar mı düşük. Bu kadar mı önemsiz hayatta kalmak.

Afrika'daki aç çocuklar açlıktan ölmüyorsa herşeye rağmen,

Askerlikte yaralı olduğu halde savaşan asker ölmüyorsa,

Töreye maruz bırakılan kız ölmemek için kendinden fazlasıyla büyük biriyle evlenmek zorunda kalıyor,

Onca kanser hastası yaşamaya çalışıp ölmüyor, nakil bekleyen hastalar aletlere bağlı yaşayarak hayata tutunuyorsa,

Sende ölemez, intihar edemezsin.Milletin sahip olmak için neler yapabileceği canını çöpe atamazsın. Değer bilmeli, intihar etmeye kalkıştığın için kendinden utanmalısın, insanoğlu.

Çünkü bu büyük bir ayıp.Büyük bir değer bilmemezlik ve büyük bir haksızlık.

~~
Biraz şiir tadında bir yazı oldu. Olsun,ana mesaj verildi en azından.

Hikayenin toplam okunma sayısı şuan 531. Ben de hem biraz okunsun hem de yeni fikirler için ilham bekleyeyim diye 600 olduğunda yeni bölüm atacağım. Umarım bu bölümü beğenirsiniz.

Destekleriniz için teşekkürler. En kısa zamanda yeni bir bölümle görüşmek üzere.