A ş k O l s u n .

A ş k O l s u n (1.Bölüm.)

A ş k O l s u n .

- 1. BÖLÜM -

(Olaylar bir tatil köyünde geçmektedir.)

. . .

Reyhan: Ayşem... Ayşem... (Reyhan daha fazla dayanamaz ve Ayşem'i dürter.) Ayşem diyorum. (Ayşem daldığı düşüncelerden Reyhan'ın dürtmesiyle sıyrılır.)

Ayşem: Ayy ne var Reyhan? Noldu?

Reyhan: Bana değil, sana ne oldu? Daldın gittin, bomboş bakıyorsun karşıya öyle. Hayırdır?

Ayşem: Boşluğa değil, karşımdaki şu çocuğa bakıyorum.

Reyhan: Yok artık. (Gülümser.) Çocuğu mu kesiyorsun sen dakikalardır?

Ayşem: Ya saçmalama ne kesmesi?

Reyhan: Ee ne o zaman?

Ayşem: Hep dikkat ediyorum, her gün buraya geliyor, denizin karşısına geçip saatlerce orda kalıyor.

Reyhan: Kalsın... Bize ne?

Ayşem: Öyle deme. Bi derdi var belli ki. Kimsede gelmiyor yanına. Orda öyle oturup oturup gidiyor. Geçen gün tesadüfen yüzünü görme şansım oldu.

Reyhan: Görmüşsen nolmuş?

Ayşem: Gözleri öylesine buğuluydu ki... Üzüldüm bir an.

Reyhan: Ayşem sen bu çocuğa aşık falan olmadın di mi?

Ayşem: Hayır tabikide. Sadece fazla meraklıyım biliyorsun. Bu hallerinin nedenini çok merak ediyorum.

Reyhan telaşla: Ayşem bak yine? Bak sakın Ayşem!.. Merakın yüzünden en son başına ne gelmişti unuttun heralde sen?

Ayşem: Konuşmaktan zarar gelmez... (Diyip oturduğu şezlongdan kalkar ve gülümseyerek Reyhan'ın yanından ayrılır.)

(Reyhan, Ayşem'in arkasından bağırsada sözünü dinletemez.)

. . .

(Ayşem sakince çocuğun yanına oturur. Ömer, kızın yanına oturduğunu görünce şaşkınca bakışlarını kıza diker.)

Ayşem: Merhaba? :))

(Ömer cevap vermez ve başını denizin maviliklerine geri çevirir.)

Ayşem: Her gün sizi burada görüyorum. (Cevap beklercesine Ömer'in yüzüne dikkat kesilir. Ömer'in ise cevap vermeye hiç niyeti yoktur. Cevap gelmeyeceğini anlayınca cümlesini devam ettirmeye karar verir.) Hep burada oturup saatlerce denizi izliyorsunuz. Bu yer sizin için önemli olmalı... (Hafif bir tebessüm eder.)

(Ömer hiç oralı olmaz ve yine cevap vermez.)

Ayşem yavaştan sinirlenmeye başlar: Sen hiç konuşmaz mısın?

(Ömer başını Ayşem'e çevirip, göz ucuyla baktıktan sonra ayaklanır ve Ayşem'in yanından ayrılır. Ayşem şaşkın şaşkın arkasından bakakalır.)

Ayşem: Nereye gidiyorsun? Sana diyorum? En azından bir incelik yapıp kalkacağını söyleyebilirdin... (Ömer çoktan gözden kaybolmuştur. Ayşem ise kendi kendine söylenmeye devam eder.) Kaba herif!..

(Reyhan merakla hemen Ayşem'in yanına gelir.)

Reyhan: Ne oldu?

Ayşem: Ne olacak beyefendi beni tınlamadı bile. Anlıycan kendim çaldım, kendim oynadım.

Reyhan: Hiç bir şey anlamadım.

Ayşem: Ya hiç konuşmadı işte. Tek bir kelime bile etmedi. Sonrada kalktı gitti. Var ya ben hayatımda böyle kabalık görmedim.

Reyhan: Uww fazla gizemli.

Ayşem: Gizemi batsın. Yalnız şuraya yazıyorum. Benim de adım Ayşemse ben bu işin peşini bırakmam, öğrenirim. Nokta.