A ş k O l s u n .

A ş k O l s u n (6.Bölüm.)

A Ş K O L S U N

- 6. BÖLÜM -

(Ayşem sudan hızla ayaklanır ve baştan aşağıya kendisini süzmeye başlar.

Sırılsıklam olmuştur. Saçlarından, elbisesinden, üstündeki herşeyden sular akıyordur. Sinirden ne yapacağını bilemez. Ömer'in karşısında gülmesi ise sinirini dahada çok zıplatır.)

Ayşem: Senden nefret ediyorum! Manyaksın sen. Tam bi manyak! Bir de utanmadan karşımda gülüyorsun. (Tekrar gözleri üstüne kayar.) Off ya şu halime bak! Allah kahretsin seni tamam mı? (!!!) Herşeyi mahvettin!

Ömer yüzündeki gülümsemeyle: Bittiyse gidiyorum ben. Sen de artık odana gitsen iyi edersin. Rüzgar bugün sert esiyor, hasta olabilirsin.

Ayşem: Hiç bir yere gitmiyorum! (Denizden çıkar ve kuma oturur.) Sabaha kadar burda durmazsam benimde adım Ayşem değil! (Kollarını birbirine birleştirir ve kararlı bir şekilde gözlerini Ömer'e diker.) Sen de evine mi gidiyorsun, nereye gidiyorsun, cehennemin dibine kadar yolun var.

Ömer: Canına susadıysan buyur otur. (Arkasını döner, evine doğru ilerler.)

Ayşem: (Ömer'in arkasından bağırmaya başlar.) Blörf yaptığımı düşünüyorsan yanılıyorsun! (Sesini biraz daha yükseltir.) Blörf yapmıyorum!

(Ömer, Ayşem'i duymazlıktan gelir ve evine girer.

Ayşem ise rüzgarın verdiği soğuklukla elleriyle kendisini daha sıkı sarar.)

Ayşem: Off yaa. Off!!! Neden ben Allah'ım? Neden ben?.. Beni bu adamla sınayacak kadar ne günah işledim? Yok Ayşem yok... Suç sen de. Ne elin öküzüyle muhattap olursun ki? Al bu da sana ders olsun işte. Kendin arandın. Bir de avazın çıktığı kadar bağırmıyor musun 'kararlıyım ben!' diye... Burda sabaha kadar tir tir titrede al dersini.

. . .

(Ömer yatağına uzanır.

Eve girdiği andan itibaren düşüncelerinden sıyrılamaz. Ayşem'in kararlı olması kafasını allak bullak etmeye yetmiştir. Kendisi yüzünden başına bir iş gelsin istemiyordur. Bu huzursuzluk hissi yüzünden hemen ayaklanır ve eline battaniyesini alarak Ayşem'in yanına gelir.)