A ş k O l s u n .

A ş k O l s u n (4.Bölüm.)

A Ş K O L S U N

- 4. BÖLÜM -

(Ayşem yüzündeki kızgınlık ve kırgınlıkla odasına girer. Ayşem'in geldiğini duyan Reyhan hemen yanına gelir. Kötü bir şeyler olduğunu sezer.)

Reyhan: Ayşem noldu sana böyle? Yüzünün bu hali ne?

Ayşem: Anlatıcam... Ama önce şöyle bi oturmam lazım.

(Yatağının baş kısmına geçer. Reyhan'da hemen karşısına merakla oturur.)

Reyhan: Noldu?

Ayşem: Anlatıcam... (Derin bir nefes alır ve sözlerine başlar.) Gittim ya partiye...

Reyhan: Ee?

Ayşem: Eğlence sarmadı, ben de deniz kıyısına gideyim öyle yürüyeyim dedim. Sonra oturdum, denizi seyrediyorum... Birden arkamdan hiç tanımadığım bir adam geldi, izin almadan yanıma oturdu.

Reyhan korkuyla: Ayy yoksa sana kötü bir şey mi yaptı?

Ayşem: Yok yapmadı. Daha doğrusu yapamadı. Hani o mağara adamı var ya.

Reyhan: Sahildeki çocuk mu?

Ayşem: Hııı o.

Reyhan: Noldu? Ayy Ayşem çatlatmasana insanı.

Ayşem: Geldi kurtardı beni.

Reyhan: İnanmıyorum... Sen ciddisin.

Ayşem: ...

Reyhan: Bak hiçte dediğin gibi mağara adamı değilmiş çocuk. Tam bi kahramanlık göstermiş.

Ayşem: Sen öyle san. Ben yağmurdan kaçarken resmen doluya tutuldum. Beni az kalsın dövecekti yaa. Resmen dövecekti beni inanabiliyor musun?

Reyhan: Yok daha neler.

Ayşem: Gerçekten! Yine her zaman ki gibi zıt gittik birbirimize. Daha doğrusu o bana gitti... Ben de dayanamadım saydırmaya başladım. "Senin benimle derdin ne?" dedim. Yine sorumu havada bıraktı ve arkasını döndü gidiyordu... Ben bu sefer kendime laf söylettirip onun elini kolunu sallaya sallaya yanımdan ayrılmamasına niyetliydim. Böyle son ses bağırdım arkasından. Avazım çıktığı kadar... Aklıma artık ne gelirse başladım saydırmaya. Sen bunun bi bana bakışını görmeliydin Reyhan. O anda kanım durdu. Kaçsam olmayacak. Bütün ağırlığım gidecek gözünde. Ben de mecbur olduğum yerde kalakaldım.