ကျွန်တော်သူ့ကိုမချစ်တော့ဘူး။ အပိုင်း(၂)
ဇူလိုင်လဖြစ်သည့်အလျောက် မိုးသည်တိတ်သွားခြင်းမရှိပေ။မိုးရွာလျှင် ထက်မြတ်သည် ကျောင်းမသွားချင်ပေ ၊ ထို့ကြောင့် ဗိုက်အောင့်သည်ဟုအကြောင်းပြကာ ကျောင်းမသွားပဲ အိမ်၌သာနေသည်။
နေ့လည် နေ့ခင်းဆိုလျှင် မေမေသည်တစ်ရေးတစ်မောအိပ်သည့်အတွက် ကျောင်းမသွားသောထက်မြတ်မှာ နေ့လည်ဆိုင်စောင့်ပေးပါသည်။
ထိုစဉ်မှာ ဆိုင်ထဲသို့ထက်မြတ်တိတ်တခိုးသဘောကျနေသော မျက်ဝန်းညိုညိုနှင့်ကိုကြီးဝင်လာလေသည်
"ညီ ကိုယ့်ကိုခြင်ဆေးခွေတစ်ဘူးလောက်"
ကိုကြီးသည် အမြဲပြုံးနေတက်သည်။
ကိုကြီးထံတွင်အပြံးချိုချိုကလေးများရှိသည်။
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး"
ကျွန်တော်သည် ကိုကြီးရှေ့တွင်အယောင်ယောင်အမှားမှားရယ်ဖြင့်သာ ခြင်ဆေးခွေကိုရှာနေသည်။ကျွန်တော့်၏လှုပ်ရှားမှုးကြောင့် အိပ်နေသောမေမေနိုးလာပြီး
"သားကြီး ဘာရှာနေတာလဲ"
"ဟို ခြင်ဆေးခွေမေမေ"
မေမေသည် သူ၏ဆံပင်ကိုသေချာပြန်စည်းရင်
"ခြင်ဆေးခွေက စင်ရဲ့ဒုတိယအထပ်မှာလေ"
ထက်မြတ်စင်၏ဒုတိယအထပ်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ခြင်ဆေးခွေဘူးတွေကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ထက်မြတ်ထိုခြင်ဆေးခွေဘူးတွေထဲကမှ တစ်ဘူးယူကာကိုကြီးကိုပေးလိုက်သည်။
"အော် ဆန်ဆိုင်ကသားလေးပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ"
ကိုကြီးသည်သူ၏မူပိုင် အပြုံးချိုချိုကလေးနှင့်သွားစွယ်လေးများပေါ်ကာ မေမေ့ကိုရယ်ပြလေသည်။
"သားလေး အကူညီလိုရင်ပြောနော် "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ"
"အို...အန်တီခေါ်မနေပါနဲ့ ထက်မြတ်ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေခေါ်သလို မေမေပဲခေါ်ပေါ့ ၊ ထက်မြတ်လေးကိုလည်းစောင့်ရှောက်ပေးပါအုန်းသားရယ်"
YOU ARE READING
ကျွန်တော် သူ့ကိုမချစ်တော့ဘူး။
Teen Fictionကျွန်တော် ခင်များကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း ခင်များ နားလည်လာတဲ့တစ်နေ့ သေချာပေါက် ဝမ်းနည်းမိမှာပါ ။ ထက်မြတ်ငြိမ်းချမ်း + ကောင်းဆက်ပိုင် rebirth အမျိုးအစားလေးပါ။(≧▽≦)
