ကျွန်တော်သူ့ကိုမချစ်တော့ဘူး ။ အပိုင်း(၃)
ထက်မြတ်တို့ကျောင်းသည် နေ့လည် 12:00ဆိုလျှင်ကျောင်းပြန်ဆင်းပြီဖြစ်သည်။ညနေပိုင်းမှ အတန်းငယ်လေးများတက်ရသည်။ထက်မြတ်တို့ကျောင်းပြန်ဆင်းပြီးလျှင် ကျူရှင်သို့ဝင်ရသည်။
ကျုရှင်သည် ၁နာရီမှ ၃နာရီထိတစ်ကြိမ် ထိုတစ်ကြိမ်ပြီးလျှင် နာရီဝက်မျှနားခွင့်ရှိပြီး ၃:၃၀မှစ၍ ၅:၀၀ထိတစ်ကြိမ်ပြန်သင်ပါသည်။
ယခုအချိန်သည် ၁:၀၀မှ၃:၀၀ အတန်းသင်ပြီးလို့ ခေတ္တနားရသည့်အချိန်ဖြစ်သည်။ထက်မြတ်နှင့်သူငယ်ချင်းလေးတွေသည် နားရသည့်အချိန်ကိုအပြည့်အဝအသုံးချကာ စကားများနေကြသည်။ထိုစဉ်မှာ
"ထက်မြတ်ငြိမ်ချမ်း"
ထက်မြတ်တို့၏ကျုရှင်မှ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကလာ၍ခေါ်လေတော့
"အေး ပြောလေ"
"ကျုရှင်ရှေ့မှာကိုကြီးတစ်ယောက်ကနင်နဲ့တွေ့ချင်လို့တဲ့"
ထိုကောင်မလေးစကားဆုံးသောအခါ ထက်မြတ်၏ရင်အစုံသည် ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားလေသည်။ကိုကြီးများလားဟူသည့်အတွေးကြောင့် ခြေတွေလက်တွေပါတုန်ချင်လာသည်။
"ဟဲ့ ထက်မြတ် သွားလေ
နင့်ကိုကြီးထင်တယ်။"
ချိုချိုသည် ထိုသို့ပြောပြီး ကျုရှင်ရှေ့သို့တွန်းလွှတ်ပါသည်။
ထက်မြတ်ကျုရှင်ရှေ့သို့ရောက်သွားသောအခါ ထက်မြတ်ကိုကြီးကိုစတွေ့တုန်းကစီးသည့်စက်ဘီးလေးဖြင့် ကျုရှင်ရှေ့၌စောင့်နေလေသည်။
"ထက်မြတ် "
ကိုကြီးသည် ထက်မြတ်ကိုပြုံး၍လှမ်းခေါ်သည်။
မပြုံးလိုက်ပါနဲ့ကိုကြီး
ကျုရှင်ထဲ၌ကောင်မလေးတွေအများကြီးရှိသောကြောင့် ကိုကြီးအပြုံးချိုချိုလေးကိုသူတို့ကိုမမြင်စေချင်ပါ။
"ကိုကြီး အဆင်ပြေရဲ့လား"
"အင်း ပြေတယ်ထက်မြတ်၊ ကိုယ်နောက်အပတ်ဆိုအလုပ်သွားရတော့မယ်။"
"အော်...."
ထက်မြတ်၏ကြည်လင်သောမျက်လုံးတောက်တောက်လေးများသည်တစ်ဟုန်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။
YOU ARE READING
ကျွန်တော် သူ့ကိုမချစ်တော့ဘူး။
Tienerfictieကျွန်တော် ခင်များကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း ခင်များ နားလည်လာတဲ့တစ်နေ့ သေချာပေါက် ဝမ်းနည်းမိမှာပါ ။ ထက်မြတ်ငြိမ်းချမ်း + ကောင်းဆက်ပိုင် rebirth အမျိုးအစားလေးပါ။(≧▽≦)
