Anne ve babamızın ölümünden sonra bizim için her şey yeni başlıyordu. Onları kaybedeli kısa bir zaman oldu onlar öldükten sonra bütün sorumluluk benim üstüme kaldı.3kız kardeşim ve ben bize nasıl bakacağımı gerçekten bilmiyordum bir de beni bekleyen bir icra işlevi vardı. Babam aldığı borcu ödeyememiş ve bu yükü benim üstüme bırakmıştı.Evimiz küçük ama bizim sığabileceğimiz kadar da büyüktü biz bu evde mutluyduk taki parasını alamayan kişiler polisle birlikte kapımızı çalana kadar. Kapıyı açtığımda bana söylenen ilk cümle evi boşaltmanız gerekiyor bayan. O an nefessiz kaldım şu an 22 yaşındayım ve benim koskoca 22 yılım bu evde geçmişti. Bu evi bırakıp nasıl gidebilirim üstelik üç kız kardeşimle beraber.
Büyük bir sorumluluk yüklendiğimi icra memurlarının evde oturacak bir sandalye bile bırakmadıklarında anladım. Henüz ünüverste öğrenciyim ve sanırım okulu bırakmak zorundayım ve bir an önce ucuz bir ev bulmalıyım.
Annemden bana kalan 3kız kardeşimin yanında bir de kafayı tırlatmış bir dayım vardı ve biz mecburen belirli bir süre onunla yaşamalıydık. Kardeşlerim bu duruma zor alışacaklardı tabi ki bende ama alışmaktan başka bir çaremizde yoktu. Geceyi evimizde gecirdik altımıza sereceğimiz bir eşyamız olmadığı için 4 kız kardeş sabaha kaburgaları ağrıyarak kalktık.Kendime gelir gelmez dayımın evine doğru yola koyuldum daha önce hiç gitmemiştim ve şu anda orda yaşamak zorunda olduğumun farkındaydım. Dayıma evin adresini sormadım çünkü annem bir gün lazım olacağını düşünerek bir deftere yazmıştı böylece ona da büyük bir süpriz olacaktı.Girdigim sokaklar gerçekten ürkütücü ve korkunçtu. Babamın eski kamyoneti bata çıka ilerliyordu yolda bu kamyonu benden alamamışlardı çünkü evden uzak tutuyordum. Sonunda geldim diyerek bir iç çektim karşımda şehvetli bir ev vardı çevreye bakındığımda sadece az ilerde duran mezarlığı gördüm.
Tüylerim diken diken olmuştu ve ben bunun farkındaydım evin kapısına doğru koşarak ilerledim. Büyük kapı açıldı ama kimseyi göremiyordum kapının arkasından saçı elektiriklenmiş cılız dayım içe göçmüş olan gözleriyle bana bakıyordu ve beni tanımamış gibiydi. İçeri girdim ve herseyi ona anlattım fazla beni anlıyormuş gibi gözükmüyordu ama yine de her dediğimi anlıyormuş gibi kafa sallıyordu. Onda kalmamıza izin verdi ve kardeşlerimi alıp yeni evimize getirdim.
