Taehyung sabah erkenden yatağından kalktı. Takvime baktı.
"31 Aralık"
31 Aralık...
Bu gün yaklaşık 10 yıldır planladığı şeyi yapacaktı.
Jungkook'a açılacaktı.
Bunun için çok korkuyordu çünkü Jungkook onun için fazla mükemmeldi ve öyle birisine sahip olmak onun için imkansızdı. Ama şansını deneyecekti. Çünkü daha fazla onu beklemek istemiyordu.
Hemen bir duş aldı ve en sevdiği beyaz gömleğini, üstüne koyu mavi kazağını giydi. Siyah kot pantolon, siyah botlar ve siyah bir mont.
Fazla mi siyah?
Hayır, gayet güzel.
Hemen koşup telefonu eline aldı ve Jungkook'a yazdı.
Whatsapp
Jungkook - Taehyung
taetae:
günaydın prenses
uyanabildinmi
[09:05]
💜 yazıyor... [09:32]
💜:
sana da günaydın
saat daha erken ua
niye bu kadar erken yazdın
taetae:
hiç
bir isim vardı ondan uyandım
akşam benlesin?
💜:
nazikce sormadın ama kabul ediyim bari
taetae:
ne nazikcesi jungkook
evlenme teklifi mi ediyorum ben
💜:
ay iyi be
ben dusa gircm
bye by
taetae:
bye bye
~
"Merhaba anne."
Taehyung, yavaş adımlarla karşısındaki mezara doğru yaklaştı ve eğildi. Soğuktan donmak üzere olan elindeki suyla birazcık zaten kurumuş olan çiçekleri suladı.
"Umarım iyisindir."
Sesi titriyordu. Buraya uzun süredir gelmemişti.
"Üzgünüm... Asla yanında olamadım. Çok üzgünüm..."
Hıçkırdı. Ama ağlamıyordu. Ağlamalıydı.
"Jungkook'u hatırlıyor musun anne? Her buraya geldiğimde sana ondan bahsederdim. Bu gün ona açılacağım anne. 10 Yıllık duygularımı ona göstereceğim. Sence beni kabul eder mi?"
Bir süre sessizliği dinledi.
"Çok kararsızdım, anne. Dün gece onu anlattığım günlüğümü yazarken bile ona açılmak aklımın ucundan bile geçmedi. Ama sonra. Bilmiyorum. Sanırım dayanamadım ve bir yeni yıla daha onsuz girmek istemedim."
Göz yaşları döküldü.
"Babam eve gelmiyor anne. Evin kirasını da ödemiyor. Kıyafetlerimi toplayacağım ve bir süre arkadaşlarımda kalacağım ama sonrasını bilmiyorum..."
Yine hıçkırık.
"Lanet olsun. O pislik adamı neden sevdin ki anne? Neden benim yaptığım gibi mükemmel birisini sevmedin?"
Göz yaşları.
"Ama o da beni severse, senin babamı severek yapmış olduğun hatayı yapar, değil mi?"
Sessizlik...
"Bana şans dile anne. Umarım gittiğin yerde hala mutlusundur."
