murderer in love

2. bölüm

Hayatının benim gibi olmasını istemiyorum, çünkü ben hayatımın karanlığında boğulmuş biriyim

Taehyung yatağında yorganına sarılmış ağlıyordu, açılan kapı sesi onun hıçkırıklarını durdurmuştu. Yorganın altında gözlerini silmişti ve yorganından çıkmıştı..

Kapı tarafına bakınca dayısı yoongi'yi görmüştü, bir süre birbirlerine baktılar hiç bir şey demeden. Dayısı taehyung'un yanına gelmeye başladı taehyung ise kenara çekildi, dayısı rahatça gelip otursun diye. Ama dayısı ayakta durmayı tercih etti.

Y: neden ağlıyordun?

T:ağlamıyordum.

Y: peki neden odama ağlama sesin geliyordu?

Tamam, tamam belki de sessiz ağlamamış olabilir.

T: yanlış duy muşsundur, ben ağlamadım.

Y: hm diyosun?

T:diyorum.

Y: her neyse, aşağı gel bir şey konuşmamız gerek.

T:peki, gelirim.

Y:şimdi.

T:tamam.

𝙔𝙤𝙤𝙣𝙜𝙞𝙙𝙚𝙣🍷

Taehyung'u aşağı çağırdım, sebebi ise ona gerçekleri söyleyecektim. Çünkü en doğal Hakkıydı.

Aşağı indim, taehyung'u bekliyorum
Bir kaç dakika sonra oda geldi aşağı ve benim karşımdaki tekli koltuğa geçti. Benim konuşmamı bekliyordu.

"Meraklı mısın? "

"-aslında hayır, meraklı değilim."

"Pekala, zamanını almak istemiyorum direk söyleyeceğim."

"-bekliyorum."

"Taehyung sen evlatlıksın. Ablam seni küçükken almış ve sende onu gerçek annen sanıyosun aslında öyle değil. "

Sakın tavırlarla bana bakıyordu, ne şaşırmıştı ne de bir tepki göstermişti. Yoksa biliyor muydu?

"-biliyorum."

"Nasıl? "

"-orada bizi size vermek için hazırlarken bize söylemiyorlar mı sandın? "

Şaşırmıştım, ben bunu nasıl bilemedim ki...

"Doğru ya.. "

"-peki dayı, başka bir şey var mı? "

"Evet, seninle konuşacağım"

"-pekala dinliyorum"

Bir süre durdum, ellerimi saçımla geriye aldım ve yutkundum. Ardından söze başladım.

"Taehyung, benim normal bir işim yok, her an tehlike de olabilirsin bunu da bilmeni istiyorum"

Bu sefer anlamaz gözlerle baktı bana, ellerini birleştirdi ve koltukta bana doğru bakacak şekilde eğildi.