gevonden//bankzitters

~8~ vertellen

POV Lieke

Matthy zit met Robbie in de woonkamer, Matt weet goed hoe hij hier mee om moet gaan. Hij is namelijk zelf ook mishandeld, maar nu gaat het gelukkig weer helemaal goed. Ik sta met Raoul in de keuken, hij vraagt 'wat heeft hij gezegd'. Ik kan niks zeggen, ik ben gewoon in shock. Hij denkt dat het normaal is dat mensen hem pijn doen. Ik geef Raoul de blaadjes en als laatste degene waar hij op heeft getekend. Als hij die ziet schrikt hij ook hij kijkt op en ik zeg zacht 'zijn ouders hebben hem mishandeld, hij denkt dat het normaal is om pijn te worden gedaan! Raoul dat kan echt niet!'. Raoul zegt 'je hebt gelijk Lieke, we gaan hem helpen!'. Ik knik en geef Raoul een knuffel, ik vind het zo erg voor Robbie, hij is 14 maar heeft geen normaal leven kunnen leiden. Als ik me los laat uit de knuffel hoor ik luid gelach van Matthy en een zachte lach van Robbie. Ik krijg er ook een lach van, ik wil nu niet naar de woonkamer gaan. Straks denkt hij dat ik boos ben omdat hij lacht dus ik besluit om gewoon hier te blijven. Via de keuken kan je naar de gang dus ik ga naar de gang en zo naar de kamer van Koen en Matthy. Ik loop binnen en zie Koen op bed zitten, hij kijkt op van zijn telefoon en legt hem meteen weg. Ik ga op de bureau stoel van Matt zitten, Koen kijkt mij hoop vol aan en zeg dan 'even erg als Matt, misschien erger'. En je ziet meteen medelijden in de ogen van Koen, Koen en Matthy zijn al 8 jaar vrienden. Koen kwam er ook voor het eerst achter dat Matt mishandeld werd, hij heeft het tegen Raoul gezegd en Raoul heeft ervoor gezorgd dat Matt uit huis kon. Het heeft 1 jaar geduurd voordat Matt eindelijk zelf dingen durfde in zijn nieuwe huis terwijl hij buiten huis hartstikke vrolijk was. Koen weet dus hoe moeilijk dit gaat worden, ook omdat we bijna niks over Robbie weten. Waarschijnlijk moeten we naar de politie gaan maar dat word wel heel zwaar. Koen zegt dan 'Fuck man' ik knik en zeg dan 'hij denkt dat het normaal is om pijn gedaan te worden dus verwacht dat als hij naar school ging hij daar ook gepest werd'. Koen knikt begrijpend, op camera denkt iedereen altijd dat Koen bijna geen emotie's heeft maar Koen is 1 van de meest meelevende personen die ik ken. Hij vraagt 'waar is Robbie nu?' 'hij is met Matt in de woonkamer FiFa aan het doen'. Hij knikt, ik had alles uitgelegd voordat Robbie wakker was. Ook dat ik al vermoede dat hij mishandeld werd en helaas heb ik gelijk. Ik zou zo graag willen dat ik ongelijk had en dat hij gewoon hard van zijn fiets gevallen was maar helaas was dat niet zo. Ik moet ook nog naar Milo, hij was ook best bezorgd over Robbie. Normaal is hij dat nooit zo erg, misschien omdat hij weet wat er met Matt aan de hand is of gewoon een andere reden. Ik loop in ieder geval de kamer van Koen en Matthy uit en ga de trap op richting de kamer van Milo. Voor de deur sta ik even stil neem ik diep adem en doe dan de deur klink naar beneden. Ik stap binnen en zie Milo op zijn bed liggen. Hij gaat meteen rechtop zitten en vraagt 'en?', ik zeg 'hij werd mishandeld, waarschijnlijk werd hij ook gepest op school en dan verder dan woorden'. Milo slaat boos op zijn bed en zegt boos 'echt die fucking mensen moeten van kinderen afblijven met hun gore tengels! Wat denken hun wel niet kinderen te slaan!'. Ik ga bij Milo op bed zitten en zeg 'milo, je moet echt rustig blijven anders word hij alleen maar bang! Maar ik snap je helemaal hoor'. Hij knikt en gaat dan met zijn hoofd tegen mijn schouder aan liggen. Als het even stil is zegt hij 'ik wil gewoon niet dat mensen door hetzelfde als Matt gaan, ik heb het niet echt meegemaakt want ik was nog jonger maar het lijkt me gewoon vreselijk! Op zijn leeftijd was ik lekker aan het spelen en hij moet zich zorgen maken over of hij word geslagen!'. Ik knik en zeg dan iets wat waarschijnlijk hard gaat binnen komen 'Miel, hij is niet alleen geslagen. Hij heeft littekens op zijn armen......'. nu begint Milo te huilen, ik heb Milo nog nooit zien huilen de afgelopen jaren, ik trek hem in een knuffel en hij zegt 'Nee Liek! Het kan echt niet, heeft hij dat niet zelf gedaan?' het zou kunnen maar nee dat is het niet. Ik schud mijn hoofd en zeg 'Milo als hij het zelf had gedaan zou hij het willen verstoppen. Hij heeft het niet laten zien maar hij heeft het getekend en het gaat veel te hoog om het zelf te doen'. Milo blijft een tijdje voor uit kijken en knikt dan toch, hij wil het niet geloven en ik ook niet maar het is helaas wel zo. Als Milo weer van mij af gaat stel ik voor 'misschien kun je even naar Koen'. Hij knikt en loopt de kamer uit op weg naar Koen. Ik loop ook zijn kamer uit naar beneden, ik wil eigenlijk niet de kamer in dus ga maar naar de keuken waar Raoul ook aan de bar zit. Hij heeft zijn laptop voor zich dus ik ga naast hem zitten en vraag 'wat doe je?'. Hij zegt 'voor de bankzitters zoeken we een editor dus ik moet alle sollicitatie mailen lezen'. Ik knik en ga maar op mijn telefoon iets doen, alles zodat Robbie niet bang word. Hij voelt nu gewoon als een soort kind voor mij ookal ken ik hem nog geen 24 uur. Het feit dat hij mishandeld is geeft mij al genoeg reden om hem in huis te nemen. Ik kijk de keuken rond en zie dat we nog boodschappen gedaan moeten worden. Dat doe ik wel weer, ik sta op en zeg nog tegen Raoul dat ik ga en daarna ga ik naar buiten. Ik stap in de auto van Raoul en mij en rijd daarmee naar de supermarkt.

:-))