MAFYA KOCAM

8.Bölüm:Yüzsüzlük!

Eve varmıştık.Günün yorgunluğuyla hızlı adımlarla odaya çıkıp banyoya girdim.Kapıyı kilitledim ve yere oturup ağlamaya başladım.Dönüp dolaşıp yine aynı yerde,kafesimdeydim.Ne dersem diyeyim,ne karar verirsem vereyim gücüme gidiyordu.Bebeğim için dayanacağım diyorum ama gerçekten zoruma gidiyordu.

Kapının koluna kuvvet uygulanınca açılmadığı için Kerem'in öfkeli sesi derin bi nefes almama sebep oldu.Gözyaşlarımı elimle silip kapıyı açtım.

"Bana bak Lina! Bir daha hiç bi kapı kilitlenmeyecek!! Anladın mı?"
"Anladım."
"Ağladın mı sen?"

Cevap vermedim.Sanki görmüyordu da bana soruyordu manyak.

Sertçe çenemi kavradı;

"Sana sorduğumda bana cevap vereceksin!"
"S_sadece çok yoruldum!"

Elini gevşetip yüzümü avuçladı.

"Tamam bebeğim.Hadi gel uyuyalım."
"Tamam."

Üzerimi değiştirip odaya geçtim.Yatağa oturmuş beni bekliyordu.Odaya girdiğimde ayağa kalkıp yanıma geldi.

Elini yüzümden bileğime kadar gezdirdi.

"Çok güzelsin."

Sonrası tahmin edilebilir.İstemeden yapılan iğrençlikler.Gözyaşları,iğrençlik,öfke..

Her gece aynı şey oluyordu.Zorla bana sahip oluyor ve bundan zevk alıyordu.Benim de tek yaptığım gözlerimi sımsıkı yumup "herşey kardeşim için!" diyerek sayıklamakla yetiniyordum.

9 AY SONRA:

"Sana kaç kere dedim bana sesini yükseltme diye.Bebeğimize zarar mı gelmesini istiyorsun?!"

Yüzüme yediğim tokatla kendimi yerde buldum.Bana vurmasının sebebi yerdeki ayakkabı kutumu kaldırmaktı.Neymiş bebeğimize zarar gelebilirmiş.Bunun için şiddet uygulamasına ne gerek vardı!

"Kerem ben zaten bebeğime zarar verecek şeyler yapmam.Neden böyle yapıyorsun?"

Hıçkırarak söylediğim şeylerden etkilenmiş gibi çöküp saçımı okşadı.

"Bebeğim yapma dediğim şeyleri yapman sinirimi bozuyor."
"Bana vurman bebeğime daha da zarar veriyor."
"Tamam bitanem."

Sonra işe gitti.9 Aydır böyle ufak şeylerden sinirlenip tokat atıyordu.Daha ilerisine gidemiyordu bebeğimize zarar verir diye.Bende her defasında yapmamasını söylüyordum.Pişman olsa da tekrar yapıyordu.

Son zamanlar sinirlerini yatıştırmaya çalışıyordu bana zarar vermemek için.Daha doğrusu bana değil bebeğimize zarar vermemek için.

Karnım kocaman olmuştu.Bebeğim bir hafta sonra doğacaktı.Daha bu yaşımda anne olacaktım.Miniğimle birlikte büyüyecektik.Onun için canımı bile feda ederim.

Günlerim hep aynı geçiyordu.Kerem eve sallanan sandalye almıştı.Boydan cam olan kapının önünde sandalyeme oturup karnımı okşamakla geçiyordu günlerim.Uzakları seyrederek...

Serçe aylardır canavara katlanmayı başarmıştı.Çok canını yaktırmıyor,bebeğini korumaya çalışıyordu.Başarmıştı ama.Bebeğini korumuş 1 hafta sonra kanatlarının arasına alacaktı yavrusunu.Onun herşeyi olacaktı...

Yine her zamanki gibi sandalyeme oturmuş,karnımı okşuyordum.Sonra dudaklarımın kuruduğunu hissettim.

Kerem artık suyumu bile hizmetçilerden istememi istemişti.Bundan dolayı hizmetçilerden birine seslendim.Kimse duymayınca tekrar tekrar çağırdım ama gelen kimse olmadı.