Araba durduğunda güzel bir restorana gelmiştik Doğu konuşarak bizim için ayrılan masanın yerine garson ile gitmemizi sağlamıştı masaya oturduk karşıda Eyfel kulesi vardı efsane bir görüntüydü* Merak edenler için *
Oturduk hala manzarayı izliyordum Doğu- Evet menüden yemeğini seç girelim şu konuya
Dedi gülen yüzüm asıldı ve menüyü açtım Doğu siparişleri garsona söylüyordu ben ise yine dışarıya bakıyordum garson gidince
- Evet açıklama bekliyorum
Dedim mavi gözlerin derinliklerine dalarken
- Onlarla işi bıraktım sırf sen sevmiyorsun diye 10 milyon dolarlık işti ama sen iste herşeyimi veririm oda da ise bunu konuşuyorduk
Dedi 10 milyon dolar mı yanlış duymuşumdur
- Yuh 10 milyon dolar ne ya!
Dedim Doğu gülümsedi ve
- Evet ama önemi yok sen affetin mi beni birtanem
Dedi hemen ciddileşip
- Ben ona mı kızdım o kadar koltuk varken neden masa da oturuyordu o cadı onu söyle
Dedim sesimi alçak tutmaya özen göstererek
- Masada ki dosyaları alacaktı ama bacağını incittiği için hemen oraya oturdu zaten ondan sonra asistanım birini yolladı ilgilenmesi için ben ona dokunmadım bile
Dedi bu sefer güldürmedim ve
- İyi o zaman
Dedim Doğu hemen
- O zaman ne affetin yani?
Dedi
- Evet affettim ama iş bittiğine göre o kız artık 100 metre uzağında bile olmasın
Dedim Doğu güldü ve
- Tamam sen iste yeter birtanem
Dedi, yemekler geldi ve yemeğe başladık güzel vakit geçiriyorduk. Sohbet, yemek derken kalktık şimdi eve gidiyorduk. Arabada
- Çok güzel bir geceydi teşekkürler aşıkım
Dedim gülümsedi ve
- İstersen hergün tekrar ederiz
Dedi güldüm ve
- Sağol sevgilim benim şimdilik yeter bu kadar
Dedim eve varmıştık direk odaya geçip duş aldım ve hava sıcak olduğu için tişört ve şortumu giydim. Yatağa uzanmamla bildirim sesi geldi telefonun ekranından yazana baktım Kasım yazmıştı açtım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umutsuzluk
General FictionHiç sevilmemiştim bu zamana kadar ve şimdi benden kurtulmak istiyorlardı sırf para uğruna beni başkasına vereceklermiydi gerçekten göz yaşlarım dinmiyordu bu kadar mı nefret ettiler benden...