crossfire / taegyu

durdur beni

Taehyun

Kendi içimde kocaman bir karmaşa yaşıyordum.

Ben, Kang Taehyun; hiçbir zaman duygularım konusunda tutarlı olamamıştım. Sözlerim ve eylemlerim arasında çok büyük bir uçurum vardır aslında.

Bu sadece duygularım için geçerlidir. Elbette bir şeyi yapacağım dediysem her zaman yapardım, iş işten geçmiş olsa bile. Ama işte, konu duygulara gelince ben asla tutturamıyordum bir şeyleri. Belki de kendimi tanımakla ilgiliydi her şey. Kendimi tanımasam bile kendime büyük düşman olduğumu kesinlikle biliyordum. Beomgyu'ya olan belirsiz hislerim gibi.

Beomgyu, okulun başından beri gördüğüm, bildiğim biriydi. Ama asla üzerine özellikle düşünmemiştim, düşünmem için bir sebep dahi yoktu zaten. Gözüm Sohee'den başkasını görmüyordu.

Sohee ile uzun bir zamandır arkadaştık. Her şeyden önce ailelerimiz arkadaştı, küçüklüğümüzden beridir birbirimizi tanırdık. Aslında ona hiç farklı gözle bakmamıştım, uzunca bir süre romantizmi anlayamamıştım zaten.

Son iki yıldır, bir sebepten ötürü ona karşı bakışlarım değişmişti. Aslında annem hiçbir zaman Sohee'yi bana dayatmamıştı kız arkadaş olarak. Ama nedense, benim yaşım büyüdükçe onların evine misafirliğe gittiğimiz zaman eskisi gibi onunla takılmıyorduk. Daha doğrusu, çocukken onların evine her gidişimizde, veya onlar bizim eve geldiğinde ikimiz bir kenara, ya da odalarımıza çekilir oyunlar oynardık. Çünkü çocuktuk. Kimse bunda garip bir şey aramazdı. Ama ne zaman ki biz ergenliğe girdik, o zaman annemin yorumları değişmişti.

Ben ergenlik dönemine girmiş bir erkektim. Arkadaşım dahi olsa, annelerimizin gözü önünde büyümüş arkadaşlar da olsak bile bir kızla odada baş başa takılmamız yetişkinler tarafından yanlış yorumlanabilecek bir şeydi sanırım. Asla anlayamamıştım bu düşünceyi, ne de olsa o arkadaşımdı değil mi?

Ama, Sohee'nin babası çok sert biriydi. Ondan her zaman korkardım. Kendisi askerde yüksek rütbeli, saygın biriydi. Büyümeye başladığından beri kızını kısıtlamaya başladığına kendi gözlerimle şahit olmuştum. O zamandır, annem muhtemelen onun ailesi tarafından yanlış anlaşılabileceği için onunla olan yakınlığıma biraz dikkat etmem gerektiğini söyleyip beni uyarmıştı. Sohee'yi arkadaşım değil de, gerçek bir kız olarak gördüğüm dönem o zaman başlamıştı. Aramızdaki kimyanın değişmesi, ondan hoşlanmamı sağlamıştı.

Ya da öyle olduğunu sanıyordum.

Bunun nedeni Beomgyu'ydu. Çok belli değil mi? Aslında hiçbir zaman cinsel yönelimim üzerinde düşünmemiştim. Ama Beomgyu ile tanıştığımız zamandan beri o, Sohee'ye olan hislerimi sorgulamamı sağlamıştı. Belki de bunun için ona minnet duymam gerekiyordu çünkü şimdi öylece dönüp geçmişe bakınca çocukluk arkadaşımı sevdiğimi sanma düşüncesi beni rahatsız etmeye başlamıştı.

Beomgyu ise, hiçbir zaman karşıma çıkmamış türden bir insandı. Belki de ona herhangi bir etiket koyamamış olmam, onun hal ve tavırlarını kategorize edemiyor oluşum bu kadar üzerinde düşünmemi sağlamıştı. Sınıf grubunda yaşanan o tuhaf olaydan sonra konuşmaya başlamıştık. Ona ne falından bahsettiğini sorduğumda verdiği cevap beni tatmin etmediğinden midir bilmem, merakıma yenik düşüp onunla konuşmayı her gün kendime görev edinmiştim sanki. Hele ki; anlamlandıramadığım ilgi ister halleri.

Alabileceğim en garip cevapları alıyordum ondan. Aynı zamanda soruları. Bir insanı kendi kafamda kategorize edemeyince her zaman ısrarlı olur, onun nasıl bir insan olduğunu anlayıncaya kadar tespit etmek isterdim kişiyi. Ama onu asla anlayamıyordum. İyi mi, kötü mü bilemiyordum ve bu merağım beni en sonunda delirtiyordu. Ona olan ilgim bu sebepten başlamıştı.