Hoofdstuk 17

232 8 4
                                    

Nu heb ik geen zin om snikkend de avond door te komen. Dus ik leun onhandig over Faizah heen en ruk een tissue uit de tissuedoos.
Ik heb geen idee of het nu de bedoeling is dat ik met een gesprek begin, maar al met al zoek ik naar een onderwerp om mijn eerste zin mee te beginnen.
'Hoe vind je het nou om in Nederland te wonen? Ik bedoel het lijkt me wel een tikkeltje anders dan het leven in Congo.' Vraag ik oprecht nieuwsgierig. Ze kijkt me opgewekt aan, alsof ze zin heeft om iemand er iets over te vertellen. 'Ja dat is een hele grote contrast inderdaad. Iek geniet hier volop van allemaal loexe die hier ies. In Congo wai moesten elke dag hiele lange lopen naar een waterput om water te halen. Hier draai je aan een, hoe zeg je dat?' 'Een kraan heet dat.'  Ik om iets voor haar te betekenen. 'En dan komt er hele veel water out joellie kraan.  Naar school moeten wai allemaal een oeniform aan doen. En die van mai was hele erg mooi iek was er hele erg zuinig op, maar bij hele veel maisjes was die helemaal kapoet gegaan en daar zaten er allemaal gaatjes in het oeniform. Kingae was main beste vriendin en, en,' Ik merk dat ze wat moeilijk uit haar woorden komt dus ik sla een arm om haar heen. 'Noe is zai weg, iek bedoel ik heb haar daar achtergelaten, gewoon gedumpt, maar gelukkig heb iek jou gevonden.'
Ik ben sprakeloos door haar verhaal. Echt niet te geloven wat zij allemaal heeft moeten doorstaan. Ik vraag of ze de film wil aanzetten. Ze knikt. 'Wil je iets te drinken?' 'Ja lekker, wat heb jai allemaal?' Heel even doe ik alsof ik nadenk. 'Uuhm, cola, Sinas, Sprite en limonade. Ik kan ook thee zetten als je wilt.' Misschien lust ze dit wel helemaal niet en dronk ze in Congo hele andere exotische drankjes. 'Thee, alsjeblieft.'
'Een momentje hoor.' Antwoord ik. 'Ik ben zo
terug.' Ik loop de trap af en zet beneden twee koppen thee.

MENSEN IK GA VERDER MET DIT BOEK

Too fat for youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu