Hoofdstuk 9

430 24 1
                                    

Alles wat ik de afgelopen dagen heb gegeten staat in mijn eetdagboekje. Het was even wat werk, maar daardoor eet ik wel een stuk minder. Het viel heel erg mee en ik ben nu zo ver dat ik op een dag met minder dan 500 calorieën kan.

Lief dagboek,

Ja, mijn nieuwe leventje gaat beginnen. En jij gaat mij helpen afvallen. Haha, je wordt mijn 'coach'. Aangezien niemand vrienden met mij wil zijn kan ik je wel gebruiken.

Zodra ik dun ben gooi ik hem weg. Dit is gewoon het meest praktisch, probeer ik mezelf te troosten.

Vandaag ging ik naar school met twee onbelegde boterhammen, aangezien we alleen maar hele vette kaas hadden in de koelkast had ik niet echt keuze. Er ging ook een stukje komkommer in mijn broodtrommel mee als tussendoortje. Toen ik thuiskwam had ik natuurlijk honger als een paard dus ik ging meteen naar de koelkast, maar jammer genoeg heeft mijn moeder al in geen tijden meer boodschappen gedaan. Dus die was zo goed als leeg. Daar had ik niet zo veel aan. Misschien maar goed ook anders was die helemaal leeg door mij.

Na mijn huiswerk besloot ik wat te sporten. Op internet zocht ik naar cardio oefeningen en op youtube waren er ook allemaal meisjes die het voor deden. Daar lag het probleem zeker niet, nee het lag aan mezelf. Hoe kon ik nou met een knorrende maag gaan sporten? Ik hoorde het stemmetje van Marloe in mijn hoofd zeggen: "Houd vol, je kan het!"

Uiteindelijk is het me gelukt om me tot een paar oefeningen te zetten, maar daarna viel ik echt neer.

Ik probeerde nog wat aan school te doen maar had er echt geen energie voor. Alleen ik had toch echt twee overhoringen waar ik mijn best voor moest doen, dus pakte ik mijn boeken en las het op bed even door maar na een kwartier viel ik al in slaap.

Wat een dag! Ik ben echt trots op mezelf..

Dikke kus, Emma.

Wow, ik bedenk me dat ik al echt ver ben. Ik loop naar de badkamer en pak de weegschaal. Zou ik het doen? Mama zei vroeger altijd: "Emma daar mot je niet naar kijken het zijn maar cijfers, die zeggen niks over hoe je van binnen bent. Daar draait het om. Je ziet het bij je vader schat, doodongelukkig was hij. Hebben de cijfers hem geholpen?" Ze schudde hard nee, natuurlijk niet.

Het is nu wel noodzakelijk dat ze even gaat kijken. Ik sluit mijn ogen en stapt op de weegschaal. Ik durf niet te kijken, maar het zal wel moeten. Ik open mijn ogen.

61 kilo, nog steeds. Woedend trap ik tegen de weegschaal. Rotding!

Sorry voor het zo lang niet uploaden!! Ik had echt 0 inspiratie.
Vote or Comment:) and you make me happy!
Remember: Even though you're fed up you gotta keep your head up.
Love you! Xxx

Too fat for youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu