Her gün bir başka uyanır insan
Her gün başka bir insan oluverir
Ve her saat başı da değişir
Her an kendini taklit eden bir taklitçidir
Bir gün geç uyanır
Geç kalır dünya trenine
Nereye yetişecekse..
Çok kızgındır karanlık gecenin sımsıcak kucağına
Bir gün erken uyanır
Kahve dükkanının açılmasını bekleyen müşteri gibi
Açılmasını bekler dünyanın
Ve uzun uzun yaşar
Sonra bir gün hiç uyanamaz
Tüm perdeleri kapatmıştır gözlerinde
Bedeni gitgide gecenin soğuğuna benziyordur
Ama tek farkla bu soğuğun üzerine güneş doğmayacaktır
