Krwawa miłość |S•O•U•K•O•K•U|

Hanahaki

Następnego dnia Osamu postanowił, że nie będzie mocniej martwił swoich współpracowników i poszedł do pracy. Czuł się okropnie. Bolała go głową i gardło i przy okazji męczył go kaszel. Co jakiś czas wypluwał płatki i na dodatek ciągle miał uczucie, że coś utknęło mu w płucach. Gdy tylko stawił się w biurze, podszedł do niego Kunikida.
- Dazai, co się wczoraj stało? - spytał.
Osamu tylko zagryzł policzek od wewnątrz, usiłując się nie rozpłakać. Poczuł doszenie, ale nie zaczął kaszleć.
- Nie chcę o tym rozmawiać. - powiedział cicho, a Kunikida zmarszczył brwi, co było u niego oznaką zmartwienia.
- Pamiętaj, że jak coś się będzie działo, zawsze możesz z nami porozmawiać. - blondyn odwrócił się i odszedł do swojego komputera.
Dazai wziął drżący oddech, usiłując opanować emocje. Dalej był załamany, a gdy tylko zamykał oczy widział rudowłosego z tamtym chłopakiem. A gdy tylko ich widział, czuł jak jego serce łamie się na jeszcze drobniejsze kawałki, a z gardła wyrywał się kaszel. Starał się zająć czymś innym, na przykład pracą, ale marnie mu to szło. Nie mógł się na niej skupić i co chwilę odpływał myślami do Chuuyi, a gdy tylko to robił zaczynał kaszleć. Kaszlał w rękę, aby przy okazji ukrywać wylatujące z jego ust płatki. W pewnym momencie podeszła do niego Yosano.
- Daz, dlaczego tak kaszlesz? - spytała, siadając na krześle obok niego.
- Nie wiem. - mruknął zgodnie z prawdą. - Pewnie się przeziębiłem.
Kobieta powoli skinęła głową.
- Chcesz mi coś powiedzieć o wczorajszy dniu? - lekarka wyglądała na bardzo zmartwioną.
Dazai przypomniał sobie o Chuuyi i znowu zaczął kaszleć. Było to o wiele boleśniejsze niż poprzednie ataki, bo nie mógł złapać oddechu, a na rękę, oprócz kilku płatków wyleciało też sporo krwi. Gdy już mógł oddychać, chciał szybko ukryć rękę w kieszeni, ale Yosano go zatrzymała.
- Pokaż. - powiedziała cicho.
Osamu się zawahał, ale błysakwicznie zrozumiał, że nie uniknie konfrontacji z kobietą. Otworzył dłoń i pokazał sześć białych płatków, skąpanych we krwii. Usłyszał jak Yoasano szybko wciąga powietrze.
- Dazai... jak długo to trwa? - spytała.
- Od wczorajszego wieczoru. - mruknął cicho. - Co to jest?
Lekarka spojrzała na niego zszokowana.
- To ty nie wiesz? - brązowowłosy tylko pokręcił głową. - Słyszałeś kiedyś o chorobie nieodwzajemnionej miłości? - znowu zaprzeczenie. Yosano westchnęła. - Istnieje taka "fikcyjna" choroba o nazwie hanahaki. Jest to choroba nieodwzajemnionej miłości. Chorują na nią osoby, które zakochają się bez wzajemności. Polega na tym, że w płucach osoby chorej zaczyna rozrastać się roślina, która w pewnym momencie obejmuje cały układ oddechowy i dusi chorego. Objawia się właśnie wykaszliwaniem płatków kwiatów.
Dazai przez chwilę był cicho.
- Mówiłaś "fikcyjna"... - szepnął, a ona skinęła głową.
- Mówi się tak na nią, bo występuje niezwykle rzadko i brzmi nieprawdopodobnie. Niestety jest jak najbardziej prawdziwa.
- Są sposoby, by ją zatrzymać?
- Są dwa. Pierwszy to jeżeli osoba, którą darzysz uczuciem, je odwazajemni. Ale tak szczerze. Drugi to operacja. Lekarze wytną ci roślinę z płuc, ale wiąże się to z zupełnym zapomnieniem o danej osobie.
Osamu poczuł przerażenie.
- Nie chcę o nim zapomnieć. - szepnął, a w jego oczach pojawiły się łzy.
- Daz jak będzie trzeba, nie będziesz miał wyboru. - odparła Yosano.
- Wolę umrzeć, niż o nim zapomnieć. - pojedyncza łza spłynęła po jego policzku, a on zaniósł się kaszlem.
Na jego rękę, przy okropnym bólu, wyleciały białe płatki. Gdy już uspokoił oddech, wpatrzył się w nie. Nie chciał zapomnieć o Chuuyi, ale też nie podobała mu się wizją śmierci poprzez uduszenie kwiatami. "Muszę sprawić, by mnie pokochał." ~ pomyślał, ale zaraz potem się zreflektował. ~ "Nie mogę. Jeżeli Chibi jest z nim szczęśliwy, nie mogę odbierać mu tego szczęścia"
♡♡♡
Iiiii... kolejny rozdzialik!
Miłego dnia/nocy!❤️❤️❤️