Yatağımda dönüp dururken dışarıdan gelen cocuk seslerine kulak kesildim bir anda anlamsizca. Kalkmak gelmiyordu içimden. .. Uyuyamiyordum da tekrar. Arafta kalmistim. Gerçi hayatimi hep bu sekilde yasamistim,aliskindim bu duruma.
Monoton bir sabaha daha merhaba diyordu beton sehir bugun de. Merhaba jelatin kapli dünya derken buldum ben de kendimi... Yatakta dogrulup ciplak ayaklarimi gicirdayan tahtalarin uzerine biraktim. Ayak hareketimle birkac numara buyuk terliklerimi coktan ayagima gecirmistim bile. Balkona dogru yurudum. Havanin sabah serinligi icime islendi nakis nakis... Penceren pencereye gerilmis ip duzinelerine kaydi gozum... Ve uzerine asilmis beyaz camasirlara. Hafifce gulumsedim,iste bu garipti. ama sonra dusunceler bozmustu tebessumle hasret gideren gergin yuz hatlarimin vuslatini... "Ne guzel beyazsiniz, tum sehrin kirini uzerine cekme zamani simdi... Ne kadar temizse o kadar kiri belli etme durumundasiniz sayin beyazliklar" diye gecti icimden...
Mutfaga dogru ilerliyordum. Savas alanini kesfe cikmis gaziler gibiydim ,dagilmis evimde... Mutfaga geldigimde icimi yine karaliklar basmisti. Daginikti. Yine kirlenecek nasilsa dusncesine esir dusmus tabak,canak serisi gozlerime yika beni dercesine bakiyordu. Kimin umrunda ama?! hemen raftan sanseseri buldugum bardagi kaptim elime. Suyu kaynatmaya verdim. Belki bir seyler bulurum umuduyla buzdolabini actim. Kase dibinde zeytinin siyahliga meydan okuyan beyaz bir kuf yumagi ve yumurtalikta unutulmus buzusmus yarim bir limon. O limona nedensizce baktim o anlarda dakikalarca. Suyun fokurdama sesiyle bu bakismanina artik bitmesi gerektigini anlayinca buzdolabini elim bos vaziyette kapattim.
Elimde sek kahve ,dudagimda sigaram... Balkona gittim tekrar... Beton sehrin atan kalbi cocuklari izlerken,limon geldi aklima.
Yumurtalikta unutulmus yarim buzusmus bir limon. Kendimle bagdastirdim. Ben de olmamam gereken bir yerde istemedigim bedenim yarim kalmis ruhumla curumeyi bekliyordum.
