Abilerim Ve Arkadaşları

Abilerim ve Arkadaşları 6. Bölüm

~o dehşet dolu anla karşılaştım~

Arkamda Yeon Gu'yu yerde yatarken gördüm. Ve biri daha koşarak kaçmaya başladı. Yeong Gu yerde kanla duruyordu. Anında ağlamaya başladım ve abimleri aradım. Hemen hastaneye gittik. Doktorun çıkmasını bekliyorduk.

Doktor; yakını siz misiniz

Hepimiz kafamızla onayladık.

Doktor; derin bir şey yok sadece sıyrılmış.

Hepimize bir rahatlık çökmüştü. Onu görmek istiyordum. Yanına gittim ve ağlamaya başladım.
- her şey benim yüzündendi. Özür dilerim.
Yeong Gu hafiften uyandı.
Yeong gu; senin hiçbir suçun yok. Hepsi o adamın suçu
- yüzünü görebildin mi
Yeong gu; hayır. Maske takıyor.
- maske mi takıyor
Yeong Gu kafasıyla onayladı.
- neyse önemli olan bu değil. Sen iyi misin? Yaran acıyor mu?
Yeong gu; ben iyiyim. Sadece biraz sızlıyor.

Birkaç gün hastanede kaldık. Sonra eve geçtik. Yeong Gu için korkmaya devam ediyordum. Aynı zaman da kendimden de korkuyordum. Ya bu adam sevdiklerime zarar vermeye devam ederse. Yeong gu iyileşene kadar dışarı çıkmayacaktım. Bu benim kendi kararım.

~sabah~

Sabah bir kâbus ile uyandım. Anında abilerimi ve diğerlerini kontrol etmiştim. Dur bir dakika Yeong Gu nerede? Evin her yerine baktım. Ama bulamadım. Sonra kapı sesi duydum ve oraya baktım. Yeong Gu elindeki kahvaltılıklarla mutfağa girmişti. Ona korkudan sarıldım.
- neredeydin? Ne kadar korktum haberin var mı senin?
Yeong gu; ooo demek korktunuz ha?
- tabi ki korkacağım. Tanımadığımız bir adam tarafından tehlike altındayız.
Yeong gu; tamam tamam. Sadece kahvaltılık bir şeyler almaya gittim.

Kahvaltı ettik ve her yeri toplamaya başladık. Bir yandan iş yapıyorum bir yandan da Yeong Gu'yu kontrol ediyordum. Ona pansuman için malzemeleri verdim.
Yeong Gu; sen yapar mısın? Her yerim ağrıyor.

Abimler onu duydu ve bana bakmaya başladılar.
Kang Sok; git ona yardım et. Akşam uyuyamadı.
Kafamla onayladım. Ona pansuman yaptım ve ilaç verdim. Uyumasına yardım edecekti.
- al ve iç bunu. Uyumana yardım edicek. Gece uyuyamamışsın.
Yeong Gu; teşekkür ederim.

Telefonum çalmıştı. Arayan annemdi.
Yeong Gu; o adam mı
- hayır annem. Alo
Anne; kızım nasılsın? İyi misin
- evet anne iyiyim. Sen?
Anne; ben de iyiyim. Bir şey söyleyecektim. O yüzden aradım.
- evet anne dinliyorum
Anne; benim işim burada uzadı. Ama en kısa zamanda oraya geleceğim merak etme.

Anlayış gösterdim ve telefonu kapattım. Yeong Gu  uyuyordu. Ben de yanında biraz uyukladım.

~gece~

Sıcaktan uyandım ve camı açtım. Rüzgâr biraz da olsa bana iyi gelmişti. Sonra kapım açıldı ve oraya baktım. Yeong Gu'yu gördüm.
Yeong Gu; uyumadın mı?
- sıcaktan uyandım.
Yeong Gu; iyi misin peki?
-bilmiyorum
Yeong gu; Gel biraz bahçeye çıkak
- olur

Yeong Gu ile bahçeye çıktık ve oturduk. Gök yüzüne bakıyorduk. Yeong Gu konuşmaya başladı.
Yeong gu; neden bir anada tehlikeye düştük? Neden bunu bize yapmaya başladı?
Ona sarıldım.
- Yeong Gu sana çok teşekkür ederim. İyi ki yanımdasın.
Yeon gu; ne demek. (İsminiz her neyse) sana söylemem gereken bir şey var
- dinliyorum
Yeong Gu; ben senden hoşlanmaya başladım...

~Bölüm Sonu~

Bu bölümü yazarken biraz aģlamış olabilirim.GÖRÜŞÜRÜZ!