candle

-iki-

O gün okul çok hızlı geçti. İlk 1 ay hiçbir şey olmadı. Umarım 2.ayda aynı geçer.

.Sabah.

'Saçma bir sabah daha.'
Güne duvarla bakışarak başladığıma inanmiyorum cidden. Neredeyse okula geç kalıyordum.

Okula geldiğimde herkes birine bakıyordu. Anlamadım bu yüzden biraz daha yaklaştım.
'Ah!'
"Huh?"
'Üzgünüm. Yanlışlıkla sana çarptım.'

Gözlerimi açtığımda o çocuğun yanındaydım ve sanırsam ona çarpmıştım. Herkes bana bakıyordu.
"Sorun yok."
Ne? Ciddi mi bu? Cidden mi? Bana sorun olmadığını söyledi..
"Uh bu arada adım Han Jisung."
'Minho.'
"Biraz gezelim mi? Hem kendini tanıtırsın"
'Peki.'

Han beni elimden tutarak bir sınıfa götürdü.
"Ee Minho?"
'Huh?'
"Biraz kendini tanıtsan hani?"
'Oh, ben üzgünüm.. biraz bekleyebilir misin acaba annem birşey yazmış.'
"Tabiki de"

Hemen arkamı döndüm ve telefonumu açtım

Bilmem Kimler Grubu

Ben;
LAN GENÇLİK ACİL BAKIN

Seungmo;
Noldu lan tırrek

Bebek ekmek;
Harbi noldu

Ben;
HAN JİSUNG ADLI BİRİSİ İLE AYNI ODADAYIM NE DİCEM ÇOCUĞA

Seungmo;
Neleri sevdiğini söyle

Ben;
TAAAM

'Başlıyoruz.'

"Noldu? Kötü birşey mi?"
'Yok boşver.'
"Pekâlâ hadi"
'Uh ben Lee Minho'
"Kaç yaşındasın?"
'23.'
"24 bende."
'Han, neden benimle tanışmak istedin?'
"Yanıma gelince. Bende söylemişim."
'Oh. Peki. Han.'
"Efendim?"
'Ben eve gidiyorum da sonra konuşsak?'
"Peki seni bırakayım mı?"
'Yok ben giderim'
"Tamam görüşürüz Minho."
'Görüşürüz Han.'

Böylece bütün stresim gitti. Koşarak okuldan çıktım neredeyse ağlayacaktım. Neden beni seçti ki?
Bunları düşünmek için şuanda tam zamanı olmadığını düşünerek yoluma baktım. Şanssızlığın dibine vurmuş olmam gerekiyordu çünkü evim okula çok uzaktı.
Yolda giderken telefondan saate baktım saat çoktan 19.36 olmuştu bile.
Hızlıca gitmek için bir sokağa girdim.
Bu sefer 2kişi karşımda duruyorlardı. Bu sokağın nereye çıktığını onlara sorabilirdim.
'Pardon. Üzgünüm ama bu sokak nereye çıkıyor?'
?: Bu sokağın çıkışı mı?
'Evet.'
?: oh ben çok iyi biliyorum. Hadi yanıma yaklaş.

Bunu yapacak kadar aptal değildim onun yerine hızlıca sokaktan koşup çıkmak istedim ve yapacaktım.
3.
2.
1.
Arkama bile bakmadan koştum. Sokağın sonuna gelirken bir anda yere çakıldım.
?: Nereye
'Benden uzak dur'
?: oh Minho. Bunu yapmayacağımı ikimizde biliyoruz.
'Dur. Yoksa?'
?: Ah, benim Kai bilemedin mi?

Susup kaldım cevap vermedim.

Kai: beomgyu.
'Ne?'
Beomgyu yanıma yaklaştı kendimu geriye doğru ittim ama bir yerde arkama duvar geçti. Beomgyu kollarımı tutup beni Kai'nin karşısına götürdü.
Kai: Nasıl başlayayım istersin Minho?
'Lütfen. Yapma'
Kai yumruğunu sıktı ve bana sert bir yumruk attı. Kollarım ve tam olarak kalbimin üstü çok acıyorlardı.
Kai:hm son bir dokunuş
'N-ne?'
Kai cebinden bıçağını çıkardı ve yüzüme hızlı bir kesik izi bıraktı. Oracıkta beni bırakıp gittiler. Doğruldum. Sırtımı duvara verdim ve biraz soluk almaya başladım. Daha sonra arabayla birileri geldi.
'Kimsiniz?'
Bunlar Seungmin ve jeongin'di.
S:Minho! İyi misin? Telefonunun sinyalinden seni bulduk!
J:Beni cidden korkuttun Minho. İyi misin? Kimdi o Piç kurusu? Minho?
'Jeongin.'
J:Minho! Hadi gidelim kalkmana yardım edeyim.
Jeongin ve Seungmin kollarımdan tutarak beni arabanın arka koltuğuna oturttular ve Seungmin'de yanıma bindi.
'Üzgünüm.'
S:hey. Neden özür diliyorsun?
'Sizi boşa yormuş olmalıyım.'
J:Minho? Taş kafalı mısın? Biz olmasaydık ölmüştün gerizekalı! Biz sen olmadan ne yapacağız?  Ayrıca neden boşa yorulayım? Seni sevdiğimiz için senin yanına geldik.
'Teşekkür ederim. Ama iyiyim ben sorun değil.'

...