YAĞMUR(Gerçek Hayat Hikayesi)

1.BÖLÜM

Merhabalar...

Kitapta bir kaç şeyi değiştirdim. Kitabın adını ve tanışma hikayelerini değiştirdiğim için Toprak'ımızı bu bölüm tanıtmayacağım. Başrol erkekle Başrol kızın tanışma hikayeleri, bir çok bölüm hazır kafamda sadece yazmak gerekiyor.

~~~

1.Bölüm
《Eğer, bir hayatı istiyorsan; kendin kazanacaksın.》

1 hafta sonra

Hayatımda ilk defa sessizlikle birlikte uyanmanın verdiği huzur ile yatağımda oturur pozisyona geçtim. Uzanıp komodinin üstünde duran telefonumdan saate baktım. Daha 07.30'du. İlk dersin başlamasına tam 1 buçuk saat vardı. Önce banyoya gidip rutin işlerimi hallettim. Mutfaktan gelen seslerle Burcu'nun uyandığını anladım. Dolabımdaki kıyafetlerle kısa bir bakışma -yaklaşık 10 dk-
yaşadıktan sonra siyah dar pantolon, üstüne eylül ayında olduğumuz için çokta kalın sayılamayacak açık mavi kazağımı giydim. Saçlarımı tarayıp ellerimle dağıtırken Burcu odaya daldı. "Hadi ya valla ilk günden senin yüzünden geç kalacağız!" diye bana bağıran Burcu'ya aldırış etmeden makyaj masama oturdum.
Rimel, allık ve nemlendirici sürüp çantamı alıp montumu giydikten sonra beni kapımda bekleyen Burcu'ya döndüm. "Tamam tamam güzel olmuşsun hadi yürü!" demesine  "Ben zaten güzeldim." diye cevap vermeme omzuma yumruk yedim. Bende ona karşılık verirken kapıya yürüdük.  Hemen ayakkabılarımızı giyip binanın önüne çıktık.  Burcu'nun yönlendirmesiyle sonunda otobüse binip üniversitenin yolunu tuttuk.

***

İlk ders arasında kendimi kafeteryaya attım. Burcu başka bir bölümde olduğu için en köşede tek başıma oturuyordum. Kahvemi yudumlarken esmer, uzun boylu bir çocuk yanıma geldi.

"Merhaba, ben Uzay." diye elini uzatınca el mecbur bende elimi uzattım,"Merhaba, ben de Nur."

"Adın sana cuk oturmuş valla!"

"Teşekkür ederim. Sen de çok yakışıklısın." Nee, ben az önce o çocuğa 'Çok yakışıklısın' mi dedim? Allahım şu an al canımı. Yoksa ben bu çocuktan kurtulamam.

"Ben de teşekkür ederim fıstık! Sonra görüşürüz"

"Görüşürüz."

"Ah, az daha unutuyordum, numaranı almazsam bir daha görüşemeyiz ki!"
Allahım biri beni bu yapışkandan kurtarsın. Küçüklüğümden beri böyle vıcık vıcık erkeklerden hoşlanmam. Şu an geçiştirmek için bir şeyler söylemem lazım.

"Ben tanımadığım insanlara numaramı veremem, maalesef."

"Biz de tanışırız o zaman! Bugün saat 4'te üniversitenin aşağısında ki kafede bekliyor olacağım seni." Allahım neden ben ya neden? Konuştukça batıyorum şu an yaa.

"Tamam." Ve gitti. Oh ilk vakayı atlattık. Saate baktığımda ikinci dersin saatinin yaklaştığını görünce kahvenin parasını ödeyip amfiye çıktım.

İçeri girmemle Uzay'ı görmem bir oldu. Tam o sırada hocanın gelmesiyle ilk boş bulduğum yere yani Uzay'ın yanına oturdum. Şu an yanımda oturan ve gözleri kocaman açılmış bir adet Uzay var. O da bunu beklemediğinden olsa gerek oldukça şaşkındı.

"Çıkışa kadar bekleyemem diyorsun yani."

"Bunun seninle bir alakası yok Uzay. İlk boş olan yere oturdum. Bundan abartılacak bir şey yok. Ha illaki sen kendi üzerinden yorumlayacaksan-"

"Tamam be kızım, makineli tüfek gibi konuşuyorsun. Bir yavaş be. Sahi hem  bu kadar hızlı konuşup aynı zamanda çok çekici gözükmen..." Allahım ilk defa çok konuşmama hayran kalan bir insan. Ne diyorsun kızım ya sende, hemen havalara girme. Sanki çok hevesliyim de.

"Ay sağol ya, hep öyle derler zaten!" Hep öyle mi derler? Kim onlar acaba Nur Hanım. Sorarsa ne cevap vereceksin acaba. 

"Söyle onlara bir daha sana öyle demesinler!"

"Niye demeyecekmişiz derlerse? "

"Enişteniz döver sizi dersin." Konuşmamızı bölen hocanın sesi oldu.

"Çay da ister misiniz?" Aklıma Lipton Tek Dem reklamı gelse de susup önüme döndüm.

***

Sonunda dersler bitmişti ve eve gidiyorduk Burcu'yla. Saat daha 3'tü. Hayatta hiç bir zaman özgür hissetmezken burada bu şehirde çok özgür hissediyirdum.  Sebebini bilmeme rağmen aklıma getirmemeye çalışıyorum. 

____________________________

Merhabalar, fıstık okuyucularım.

İlk bölüm nasıl olmuş sizde ?

Ben ikinci bölümde Nur'un ailesi öle ilgili şeyler yazmayı düşünüyorum.

Fikrinizi belirtin...