Bir Gece Yarısı Portresi -Texting-

5 (Final)

Asiye: Merhaba sevgilim. (01:15)

Asiye: Seninle olan son konuşmamızın üzerinden 10 gün geçti. Ve o gün geldi.

Asiye: 10 Nisan'dan nefret ediyorum. Çünkü seni benden aldı.

Asiye: Keşke, o kavganın sonuçlarını bile bilseydim, o zaman hiç başlatmazdım o kavganı.

Asiye: Eğer bunun böyle bir felaketle sonuçlanacağını bilseydim, sana olan ayrılık söylemlerimdense, seni çok sevdiğimi söylerdim.

Asiye: Bu benim faciamdı, sevgilim. Bu bizim faciamızdı.

Asiye: Seni çok sevdiğimi söyleseydim, keşke. Senin benden duyduğum son sözler, nefret sözcüklerim olmasaydı.

Asiye: Seni seviyorum, hayatım, sevgilim, birtanem.

Asiye: Şimdi ise, senin yanına geliyorum, sana kavuşmaya geliyorum.

Asiye: Elimde bana verdiğin hediye, laleleri sıkıca elimle kavramış duruyordu ve sana burada son sözlerimi yazıyorum.

Asiye: Hoşçakal sevgilim, sana kavuşmaya geliyorum. (01:29)

***
Asiye Eren Atakul'un cansız bedeni, Doruk Atakul'un ölümünden bir ay sonra evinin banyosunda bulundu. Saat 01:29'da, Asiye Eren Atakul'un olduğu evden silah sesi geldi. Elinde bir lale buketi vardı, ve telefonu yanındaydı.

Asiye Eren Atakul, ince ince işledi tüm planını. Önce annesini hissetti, ona sarıldı, onunla vakit geçirdikten sonra arkadaşlarıyla plandığı anları yaşadı. 9 Mayıs'ın son saatlerinde hüzün ve mutluluk hakimdi, Asiye'nin ruhuna.

Tıpkı Doruk Atakul'un cesedi bulunduğunda onun üzerinde Asiye'nin fotoğrafı vardıysa, Asiye'nin elinde sıkıca tuttuğu lalelere tutunmuş bir fotoğraf vardı. Eşi Doruk Atakul'un fotoğrafı.

***

O kadar içime dokunmuştu ki bu hikaye. Ne bileyim, bir akşam vakti, zihnime düştü kurabileceğim anıları. Yazmak istedim.

Bazı yerlerinde gerçekten gözlerim doldu, bazı yerlerinde de üzüldüm.

Ve bitti. Böyle minik, kısa, ancak benim yazdıklarımda yeri çok büyük bir hikayeydi.

Okuduğunuz için teşekkür ederim, hepinizi çok seviyorum.