01 • ze is vertrokken met mn hart

203 6 10
                                    

- raoul de graaf woensdag 9 februari 2022, 14.24

koen staat de opdracht uit te leggen, en dan zien ik best wel wat kinderen aankomen. ''we kunnen beter snel beginnen, komen echt veel kinderen aan,'' zeg ik nadat koen klaar is. ''is goed, wat zijn de teams?'' vraagt rob. ''die gaan we nu maken,''

in mijn ooghoek zie ik het groepje kinderen naar vier meiden lopen, die 2 camera's vast hebben. ''mogen we op de foto?'' roept een van de kinderen. ''maak maar gewoon een grote,'' besluit een van de meiden. ik zie hoe een best knap meisje, al zeg ik het zelf, de telefoon van een meisje aanneemt een een grote groepsfoto maakt. ''dankje!'' ''elin!'' ''bedankt!'' komt er uit de monden van de kinderen.

''ah waarom moet ik nou weer met raoul,'' hoor ik robbie zeggen. ''hoezo ben je boos met raoul?'' vraagt milo. ''hij zegt net op kantoor dat hij niet zoveel honger had,'' ''take the l,'' lacht koen. ''wij gaan gewoon winnen man!'' roep ik bemoedigend naar rob. ''tuurlijk dat wel,'' lacht hij.

- maxime schoonhove woensdag 7 februari 2022, 14.53

''zullen we beginnen?'' vraagt elin. ''helemaal prima,'' zeg ik. we hebben eindelijk na lang zoeken en groot kantoor gevonden, net buiten het centrum van utrecht. eerder woonden we samen, ik, elin, laura en myrthe. na 3 jaar hebben we besloten om op onszelf te gaan wonen, grotendeels omdat het fijner was voor al onze editor en stagiars, en ook omdat we allemaal een vriend hebben. behalve ik. ik zou het wel willen, maar het is niet alsof ik heel erg opzoek ben. ik ben de oudste van de groep, een beetje de mama. ''dames en heren, eindelijk, eindelijk, is het kantoor klaar!'' zegt myrthe enthousiast. ''en alle stagiars zitten al lekker te werken, zodat wij niks hoeven te doen,'' lacht ze. ''maar gaan we nu even een tour doen? het echoot hier echt tyfus erg,'' zeg ik. ik hoor voetstappen op de trap, en volgensmij hoort iedereen het, want het valt meteen stil. al snel zien we vijf jongens de trap op komen. iedereen kijkt elkaar heel ongemakkelijk aan, maar ik stap in.

- raoul de graaf woensdag 9 februari 2022, 14.56

we lopen langzaam de trap op, de lift is kapot, om een of andere domme reden. ''dames en heren, eindelijk, eindelijk, is het kantoor klaar!'' hoor ik een vrouwenstem zeggen. ik merk dat we allemaal nog langzamer gaan lopen. ''en alle stagairs zitten al lekker te werken, zodat wij niks hoeven te doen,'' zegt dezelfde stem. ''maar gaan we nu even een tour doen? het echoot hier echt tyfus erg,'' zegt een andere stem. ik sta bovenaan de trap, en zie vier meiden staan, die van vanmiddag. ik zie een statief met een camera erop, die zeker niet goedkoop was. ook staat die bloedmooie meid erbij. het is allemaal heel ongemakkelijk, tot dat die meid begint te praten.

''hey, wij zijn de nieuwe huurders van het kantoor onder jullie, ik ben maxime,'' glimlacht ze. ''ik ben raoul, waarvoor hebben jullie een kantoor?'' vraag ik nieuwschierig ookal gaf de camera en hoe ze net praatten al een beetje weg. ''we zijn een youtube groep,'' zegt een andere een beetje zachtjes terwijl ze op haar onderlip bijt. ''we hebben een kantoor vooral voor al onze stagiars, toen wij samenwoonden was dat niet echt handig voor hun, en we hebben nu ook meer plek voor opnames,'' gaat ze door. ''wat leuk, wij ook,'' zegt koen, die blijkbaar ook nog luistert. ''wat is jullie youtube, dan zoeken we het even op,'' glimlacht maxime. ''bankzitters, en jullie?'' vraagt koen door. ik zie hoe maxime haar hoofd naar beneden gooit en weer omhoog kijkt met een ongemakkelijke glimlach. de vier meiden kijken elkaar aan, alsof ze vragen wie het gaat zeggen. ''uh, uhum,'' hoest ze, of lacht, een van de twee. ''prissies,'' zegt maxime zonder een van ons aan te kijken. ''wij gaan even kijken, we zien jullie vast nog wel een keer,'' glimlach ik, terwijl ik naar koen sein om te gaan lopen. ''joe,'' zegt elin.

''nou doe nu maar even die griep tour, ben nu al uitgeput door sociale interactie,'' hoor ik ze zeggen. ''ah komop, je zei niet eens iets,'' lacht maxime. verder hoor ik ze niet meer.

''nou komop zoek het op, ik ben nu wel nieuwschierig,'' zegt milo, die voor het eerst praat. we lopen met z'n vijfen naar de computer van koen en openen youtube. ''wat zeiden ze nou? precies ofzo?'' zegt robbie. ''nee mongool, prissies, maar hoe je dat spelt weet ik ook niet,'' zeg ik. ''ik probeer wel iets,''

ik druk op enter wanneer ik prissies heb ingetikt, dit lijkt mij de logische keuze. bovenaan verschijnt een kanaal met ruim 520 duizend subscribers, en op de foto ernaast zie ik hun naam staan met een logootje erbij. ''soohee! dacht heel even dat zijn van die kleine youtubers maar dit had ik niet aan zien komen,'' zegt koen. ''jij ziet nooit dingen aankomen,'' grapt matthy, die daarvoor een stomp krijgt. ik tik de een random video aan, van 1 jaar geleden.

''dames en heren, en alle kindertjes die nogsteeds in sinterklaas geloven, vandaag gaa-'' maxime kan haar zin niet eens afmaken of er vallen opeens bier flesjes om. ''mongooltjes,"
''max neem ff,'' zegt elin, terwijl ze 4 shotjes naar maxime schuift. ''aah, nee joh, het is drie uur 's middags, dat doe ik toch niet,'' zegt ze overdreven. er valt een stilte en opeens gooit maxime de shotjes achterover. opeens word er heel veel gekloot. ''ik begin hier met filmen en opeens ontspoort de hele boel hiero,'' zegt myrthe die de camera omdraait en op haar richt. ''laura kijk is,'' zegt myrthe. laura kijkt ongemakkelijk naar de camera en er staat er 'hoe gaat ie met jou' edit onder. maxime pakt een van de lege bierflesjes en begint er mee te zwaaien. ''zit er lucht in de buis,'' zingt ze. ''nou nu even terug naar de video,'' lacht elin. ''en niet vergeten he! bij 400 k subs gaat elin brunette, dus uh, max?'' roept laura. "abonneer ff!" schreeuwt maxime in de camera. ''we gaan verstoppertje doen in casa prist, dus wie gaat er zoeken?'' vraagt elin. iedereen kijkt elkaar aan. ''myrthe, jij hebt de camera vast, dus succes,'' zegt elin en iedereen pakt een van de camera's die op de tuin tafel liggen en rent weg. '''wel je ogen dicht he, snap jij verstoppertje wel?'' lacht laura. maxime rent snel terug om haar bierflesje te pakken, maar ze stoot hem volledig om. ''krijg toch de pest pleuris in je anus man.. kanker bier ook, ik lus helemaal geen heiniken,'' moppert ze.

''ze maken helemaal geen gekke video's volgensmij hoor,'' knikt milo. ''misschien een keer collab?'' zegt ik. ''kan wel ff kijken,'' zegt koen. ik pak mijn telefoon en ga aan me eigen bureau zitten. ik zoek prissies op insta op, en volg het account en alle meiden. toch blijf ik denken aan maxime.

ik zag je staan - raoul de graafWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu