იყავი ჩემი თოჯინა
იყავი ჩემი სათამაშო
მაგრამ ბოლოს რა იქნება?
ეს ახალმა თეჰიონმა იცის.
ახალმა მაგრამ უცნაურობით სავსე თეჰიონმა...
იგი კეთილი იქნება თუ ბოროტი?
ამის გარკვევა კი თოჯინა კესამს მოუწევს.. მოიპოვებს იგი შვებას? არვიცი.გავარკვიოთ მასთან ერ...
-გამარჯობათ.-უეცრად ისევ და ისევ ავკანკალდი და მაღლა ავიხედე.
-თქვენ?-გაოცებულმა ვკითხე მას,იმისდამიუხედავად რომ ვიცოდი ვინც იყო...
-მე? დიახ მე-ღიმილი-სასიამოვნოა თქვენი ისევ ხილვა.
ძალიან დავიბენი და ლოყები დავბერე..
არვიცოდი რა მეთქვა.ამიტომ უბრალოდ გავჩუმდი.
-ამმ..როგორც ჩანს საუბარს არ აპირებთ...ამიტომ თქვენის ნებართვით შემოგთავაზებთ რომ სახლამდე მიგიყვანოთ.
უკან გავიხედე შემდეგ წინ...მივხდი რომ აქ არ გამოივლიდა ავტობუსი.არც საიმედო ადამიანები ჩანდნენ.
თავი ბაცად დავიქნიე.არ ვიყავი დარწმუნებული მინდოდა თუ არა ამ კაცს წავეყვანე სახლში.
შევიშმუშნე.არვიცოდი რა მექნა..
როგორც ჩანს შენიშნა ჩემი თავის დაქნევა,ის მაშივნე დამწვდა და გამაქანა. დიდი ნაბიჯებით დადიოდა და მეც იძულებული ვიყავი რომ ამ მაღალ ქუსლებით მევლო სწრაფად ისე რომ ფეხი არ მომტყდომოდა.ოიჰ რა საშინელება იყოო..
რამოდენიმე მანძილის გავლის შემდეგ,ამოვიღე ხმა..
-უკაცრავად,გთხოვთ შეჩერდით.-ჩემ ხმაში იტყობოდა შეწუხებული ხმა რაზეც,მან გაკვირვებულმა შემოიხედა ასევე უცნობ გამვლელბსაც არ გამორჩენიათ ეს.და დაიწყეს ნაბიჯების შენელება და ყურებაა ისეთი რომ გაიძულებდნენ რომ აქვე დიდი ჩხუბი მოგეწყო მათთვის. მაგრამ ახლა მხოლოდ ის უცნობი მაინტერესებდა რომელიც ხელს არ მიშვებდა და მივყავდი "სახლში".
წარბი მაღლა ავწიე,ხელი გავაშვებინე და ვუყვირე.
-თქვენ ძალიან უცნაურად იქცევით.იცით მკვლელსაც კი ჰგავხართ.არ გენდობით.და ვერც მთხოვთ იმას რომ გენდოთ.რადგან არ გავხართ საიმედო კაცს!!-მან უეცრად ბავშვური სახე მიიღო.პირი ცოტაზე გააღო და შემომჩივლა
-უკაცრავად ქალბატონო.არ მინდოდა ასე გამომსვლოდა.იმდენად ჩქარა გამოხედვით იმ შენობიდან რომ მეგონა სადღაც ძალიან გეჩქარებოდათ.ამიტომ მეც გამოგყევით უმალვე...-ის ავათვალიერ-ჩავათვალიერე..წიგნი არ ეჭირა...
სახეზე დიდი კითხვის ნიშანი გამომესახა.
იგი მიხვდა.და შეიშმუშნა. მისი ლოყები დაბერა და მიწას დახედა ცრემლიანი თვალებით.
ვინ ხარრ?
-ჩემი სახელია კესამი..თქვენი ლოყებ დაბერილო?-მან ამომხედა სახეზედ დიდი გაკვირვება დაეტყო და მითხრა...
-უკაცრავად? -მე გავიცინე და ვუთხარი. -დრო იწურება,მოიცადეთ-საათს დავხედე.-აპირებთ თუ არა ჩემ სახლში წაყვანას?....
გამიღიმა...არა ვერ გავუძლებ მის ასეთ ლამაზ ღიმილს...ისევ მომიახლოვდა და ხელი ჩამჭიდა...გვერძე მომიდგა,ხოლო ის დაუსრულებელი გზა,განვაგრძეთ და რამოდენიმე მანძილის დაფარვის შემდეგ მის მანქანასაც მივადექით.მანქანაც დანამული იყო,მომწონდა ის რომ მოვლილი და სუფთა მანქანა ჰქონდა.
კარები გააღო,თავაზიანად მთხოვა შიგნით ჩაჯდომა,მეც გავუცინე და მძღოლის გვერძედ მოვთავსდი,მანაც მოუარა მანქანას და რულთან დაჯდა.კარები მოიხურა,გასაღები ამოიღო,მაჩვენა , გამიღიმა და ამ ფერადი გასაღების საშუალებით რომლითაც იგი ამაყობდა,მანქანა დაქოქა და გზას გავუდექით.
-თქვენი სახელი? -ჯინი...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
