Gecemin Işığı || TEXTİNG

0.4

Hatırlatma;

"Kerem: Işıklı geceler Alin.

Alin: Işıklı geceler Kerem."

•

•

•

•

Bu sabah yine her zaman ki gibi bir sabahtı. Klasik olarak yatağımdan kalktım, yüzümü yıkadım. Mutfağa indim, kendime bir bardak kahve yaptım. Canım pek kahvaltı etmek istememişti. Kahvemi alıp televizyonun karşısına geçip kanalları gezmeye başladım.
Televizyonda pek ilgi çekici bir şey bulamadığımdan telefonumu elime aldım.

Arada kullandığım bir uygulamaya girerek ilgimi çeken bir videoyu izlemeye başladım. Bu bir çizim videosuydu. Anlatan kadın beyaz kağıdın üzerine bir geyik çizmişti. Belki güzel olur düşüncesiyle odama gidip bir kağıt ve kalem aldım. Tekrardan telefonumun başına döndüm. İlk önce anlatıldığı gibi geyiğin gövdesini çizdim. Sonra ise diğer uzuvlarını. Mükemmel denilemezdi, fakat idare ederdi. Videoyu kapatıp whatsappa girdim, ondan mesaj yoktu. İlk mesajı atmaya karar verdim.

Alin: Günaydın.

Kerem: Günaymış.

Alin: Geyikleri sever misin?

Kerem: Bilmem.

Kerem: Hiç geyik görmedim.

Kerem: Neden sordun?

Alin: *fotoğraf gönderildi*

Alin: Nasıl olmuş?

Kerem: Güzel.

Alin: Teşekkürler.

Kerem: Çizim yapmayı sevmezdin sen?

Kerem: Fikrin mi değişti?

Alin: Zaman öldürmek için bir kaç bir şey karaladım.

Alin: Sevmek değil bu.

Kerem: Tamam, öyle olsun bakalım.

Alin: Hmhm

Kerem: "Hmhm" mesajına 🫀 ifadesini bıraktı.*

Sohbetten çıkıp whatsapp'ı kapattım. Bir kaç saniye ne yapacağımı düşünüp instagrama girdim. Evet yanlız olabilirdim, pek arkadaşım olmayabilirdi. Fakat eski senelerden kalma bir hesabım vardı. Profilime girdim son paylaştığım fotoğrafımın tarihine baktım

3 Eylül 2015, bu tarih bana pek birşey hatırlatmadı. Bu sefer arşivime girdim. Fakat arşivimde ki onlarca fotoğraf bana anılarımı hatırlatıyordu. Bu şehire taşınmadan önceki zamanlarımı, arkadaşlarımla geçirdiğim vakitlerimi. Bunları incelemenin pek bir lüzumu yoktu. Geçmiş geçmişte kalmıştı. Arşivimden çıktım ve telefonumu kapattım.

Sabahtan beri oturduğum koltuğumdan kalktım. Ani bir kararla dışarıya çıkmaya karar verdim. Koridorun sonundaki odama doğru yürümeye başladım. Odam evin diğer odalarına göre küçük olduğu için kapımın karşısında direkt dolabım vardı. Dolabın önüne geldiğimde günlük kıyafetlerimin olduğu bölümün kapağını açtım. Dolabımdan  bol paça siyah bir kot pantolon ve gri bir tişört giydim. Hava soğuktu, bu yüzden üstüme de siyah bir ceket aldım. Kablosuz kulaklıklarımı da çantama koydum. Aynadan kendime baktım. Fena görünmüyordum. Odamdan çıkıp girişteki raftan anahtarlarımı aldım.