KÜFLÜ OYUNCAK

Bölüm 1: Beyaz Karanfil

Kızıl yaratık yüzüne vururken alt dudağı titreyerek evine baktı küçük çocuk. Okuldan geldiğinde karşılaştığı manzara bu olmamalıydı. Ödev yapmamak için sızlanıp dışarıda arkadaşlarıyla oyun oynamak için izinler almalıydı tam şu an. O ise sadece sönmek bilmeyen evinin, anılarının, hayallerinin ve belki de ailesinin bir kısmının kül oluşunu seyrediyordu. Gözlerinde parlayan ateş damla damla süzülüyordu. Tek yaptığı titrek sesle haykırmaya çalışmaktı. Siren sesi değil de bir baş ucu masalı duymak hakkıydı diğer tüm çocuklar gibi. O en sevdiği kitabı Grimm Masallarından Hansel ile Gretel'i artık tek başına okuyacaktı. Bir hayat kaybetmişti, belki de çalınmıştı...
ᅠ ᅠᅠ

ᅠ ᅠᅠ
Günümüz -26 Ocak 2023/Perşembe- Sabah 7:32

"Bir ceset daha." William eline tutuşturulan notlarla polise teşekkür eder gibi gülümsedi ve cesetten bahseden Emily'e dönmeden önce kurbanın bilgilerini okudu. "Kurbanın adı Jane Morgan. Bir çift bulmuş. Sabahları yürüyüşe çıkarlarmış ve tesadüfen kadının elini fark etmişler." William, Emily'i dinlediğini belli edercesine başını salladı. "Soruşturmada tutarsız bir şey bulamadık."

Soğuk havanın acımasız rüzgarları, yerde solgun duran et parçasının cansız saçlarını hareket ettirirken William bir an cesedin kan sıçramamış kusursuz görüntüsüne odaklandı. Okuduğuna göre ilk iki kurbanda olduğu gibi nefessiz kalmıştı. Anlaşılan katilin kanla alakalı ciddi fantezileri yoktu.

"Geçen hafta baktığımız cinayetten farkı yok." Emily duraksadı ve yıllardır gördüğü kurbanların etkisinden tepkisiz bir biçimde cesedi süzdü. Artık bunlar onu etkilemeyecek kadar hissizleştirmişti. "Önceki haftadakinden de..." William cesedin başında diz çöküp kadının oyulmuş gözlerine tek damla kan gelmeden özenle yerleştirilen karanfilleri inceledi. Katil kadının vücudundaki kanları temizlemeye özen gösteriyordu. Yorgunlukla bütünleşmiş sesiyle konuşmadan önce kadının vesikalık fotoğrafına uzun uzun baktı. "Anlaşılan yeni bir seri katilimiz oldu." Cesedin vücudunu iyice incelerken bir yandan not alıyordu. Sol göğüste jilet veya benzer bir keskin aletle enden 8, boydan 13 santim uzunluğunda kusursuzca çizilmiş kalp ve oyulmuş yeşil gözlerin yuvalarına dikkatle yerleştirilen, tek damla kan gelmemiş iki beyaz karanfil. Yaşı 33, boyu 1,67, kilosu 63... Saçları açık kumral ve beyaz tenli genç ve güzel bir kadın. Daha doğrusu genç ve güzel bir kadındı diye geçirdi içinden William. Katil titizdi ve kanları temizlemeye özen gösteriyordu. Öldürme şekli: Boğmak.

William notlarını kendine göre aldı ve doğrulup kurbanın olduğu alanı genişletip katilden bir iz aradı. İlk iki cesette olduğu gibi kesinlikle bir ipucu yoktu. Sadece aynı ölümler, farklı bedenlerde kendini belli ediyordu.

"Ofise gidip diğer cesetlerle karşılaştırma yapsak iyi olacak." Ryan, omzuma dokunup araştırma ekibini gösterdi. "Onlar ilgileniyor." William katilin izlerini aradığı duvar dibinden doğrulup cesedin etrafından dolanarak sarı bantları kaldırıp cinayet mahallinden uzaklaştı.

Her gün yüzleştiği bu ölü bedenleri araştırmayı o seçmişti, çünkü hayatından daha kötü bir şeyle oyalanmaya ihtiyacı vardı.

William derince bir nefes alıp arabasının kapısını açtı. Arabaya binerken değersiz kağıt parçaları gibi elindeki notları yan koltuğa fırlattı ve kendini koltuğa bıraktı. Bir süre yalnız kalmak ister gibi başını geriye yaslayıp solmuş gözlerini yumdu. Bir ceset bile onun ruhundan daha diriydi şu an ona göre. Düşünceler onu boğarken William da düşüncelere yardım ediyordu adeta. Belki telefonu çalmasa uzunca bir süre kendini yiyip bitirecekti.

Sağ cebinden zorlukla telefonu çıkardı ve yabancı numarayı tanımadığına emin oldu. Açıp kulağına götürürken tok ve olgun erkek sesi kulaklarına doldu. Anımsamış gibiydi.