Benim adım Katy. 97 yıl önce atom patlamasıyla beraber uzaya giderek istasyonlardan oluşan bir yaşam alanı yaptık. Güneşin hiç bir zaman yüzüme geldiğini hissetmedim. Veya gerçek suda yüzmedim. Hiçbirimiz bunları yapmadık. Ark'da işlediğimiz suçlardan dolayı mahkum edildik. Mahkumlardan 18 yaş üstü olan herkes öldürüldü. Benimse sadece bir haftam ka...
"Katheryn Elizabeth Hudson duvara dönün ve ellerinizi arkada bağlayın."
"Hayır hayır benim daha 1 haftam var hayır."
Güvenliğin elindeki bilekliğe vurarak yere düşürdüm ve dışarı doğru koştum.Yıllar sonra o koridorda annemi gördüm.
"Anne!"
"Katy,dur sakin ol."
"Anne ne yapıyorlar."
"Katy...dünyaya gönderiliyorsunuz."
"Ne...?Se sen gelmiyor musun?"
"Hayatım dünyada çok fazla radyasyon olabilir.Bunu söylemek çok acı ama...zaten öldürüleceğiniz için 100 taneniz gönderiliyorsunuz."
"Hayır...hayır ha..."
Gözlerimi açtığımda bir geminin içindeydim.Tahminen 18 yaş altı bütün mahkumlar burdaydı.Yüzümü döndüğümde o lanet suratla karşılaştım.Babam onun yüzünden ölmüştü.
"Se...sen mahkum bile değilsin burada ne arıyorsun."
"Katy seni yanlız bırakmak istemedim,merak ettim."
"Sen kimsin ki beni merak ediyorsun."
"Katy affet lütfen."
"Sus."
Gemideki ekran birden açıldı ve Ark istasyonunun başkanı Jaha çıktı.
"Değerli Ark insanları,bu yolculuk dünyanın yaşanıp yasanamayabilirliğini anlamak için gerçekleştiriliyor.Eğer dünyada sağ kalabilirseniz,bizde geleceğiz.Kolunuzdaki vericiler sayesinde açlık oranınızı ve radyasyona olan reaksiyonunuzu inceleyeceğiz.İyi yolculuklar."
"3..2..1 Ark İstasyonu gemi ayrılıyor."demesiyle sıcak bir hava dalgasıyla dünyaya yolcuğuluğumuz başladı.
