"ᴡsᴢʏsᴛᴋᴏ ᴢᴀᴄᴢᴇ̨ᴌᴏ sɪᴇ̨ ᴛʀᴢʏ ʟᴀᴛᴀ ᴛᴇᴍᴜ..."
Opowieść o dziewczynie zmagającej się z dziwną nie odkrytą dotąd chorobą snu , w którym nic nie jest tak jak u normalnej osoby...
★★★
Ogółem mówiąc jest to moja pierwsza od dawna książka, więc mam nadzieję...
---------- Powtórka★! Ziewnęła przeciągle i podłączyła telefon ustawiając sobie budzik na 6:00. Chwilę patrzyła w sufit nieobecnym wzrokiem lecz w końcu zapadła w sen. . .
Leniwie otworzyła oczy rozglądając się po miejscu w którym się znalazła przez pewien czas nie wiedziała gdzie jest , zwykle budziła się w swoim pokoju , ale tym razem było inaczej. Znajdowała się w galerii handlowej. Tej w której nie dawno miały miejsce jej zakupy ze znajomą. Hol oświetlały lekko zielonkawe lampy a ruchome schody jakby zamarły. Nie było tu ani jednej żywej duszy. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Ruszyła powolnym krokiem w dół po zatrzymanych schodach. Następnie poszła na prawo . Korytarz wypełniały po obu stronach pozamykane sklepy a sam był dość długi kończył się dopiero po dwustu (200) metrach spaceru , a na jego końcu znajdowały się kolejne schody prowadzące w górę jak i w dół. Również były one "zamrożone". Spojrzała na piętro do którego prowadziły schody skierowane w dół. Była przerażona. Tamto piętro w przeciwieństwie do innych było oświetlone na czerwono a na podłodze można było zauważyć różne śmieci i krew. Nagle usłyszała huk. Dobiegał on z tego przerażającego piętra. Kolejny huk. Wystraszona dziewczyna nie wiedziała co zrobić. Schodzić na dół? Czy może uciekać na górę ? A co jeśli ktoś tam jest i potrzebuje pomocy? Ta myśl wystarczyła aby zdecydować. Zaczęła stawiać powolne kroki , schodek po schodku zbliżała się do zetknięcia z podłogą przerażającego piętra. W końcu znalazła się na miejscu. Powoli się rozejrzała. Ściany pokryte były ciemnymi plamami z jakiegoś smaru , a na podłodze znajdowała się rozlana krew. Nagle zauważyła kątem oka , że coś za nią przebiegło. Z powodu iż był to szybki i niespodziewany ruch nawet nie mogła zobaczyć czy był to człowiek bądź inne stworzenie , lecz była pewna że nie przewidziało jej się to. Odwróciła się. Przed nią stało nie wielkie stworzonko. A dokładniej czarny kocur z dużymi białymi ślepiami ubrany w spiczastą czapkę i poszarpane szerokie szaty razem z którymi zwisała z wątłego ciałka również torba. Stał on na tylnych łapach a jego lekko "powyginany" i zakończony śmieszną kitką ogonek sterczał zza jego pleców. Keiko spodziewała się wszystkiego ale nie myślała że spotka tak dziwną a zarazem słodziutką istotkę. -Hej laluniu! Napatrzyłaś się już?!- Odezwał się nagle kot co dość wystraszyło (ponownie) czarnowłosą . -halo? Co ty języka w gębie nie masz czy jak?- Odezwał się ponownie. Ishida nie wiedziała co zrobić , zmarszczyła lekko brwi w zdenerwowaniu na zwierzaka za nie wyparzoną paszczę , ale zanim zdążyła jakkolwiek na niego nakrzyczeć opamiętała się. Przecież to w końcu kot , nie będzie na niego strzępić języka w tak ostry sposób. -Kim jesteś?...- Spytała wreszcie. -Jestem władcą tutejszego snu , zaciągam na to piętro zabłąkanych ludzi następnie ich mordując~ Rzekł ponurym głosem kocur co już chyba piąty raz wystraszyło dziewczynę więc zrobiła nie określony wyraz twarzy , który z punktu widzenia osób trzecich był naprawdę zabawny. -HAHAHAHA! OJ ŻEBYŚ WIDZIAŁA SWOJĄ MINE!- Wykrzyczał uchachany (?) Kot -tylko żartuje laluniuu! Jestem zwykłym kotem wędrownym szukającym przygód w innych snach kochaniutka- Wytłumaczył po dłuższym czasie śmiechu. -To jest mój sen?...- Spytała Keiko -Mnie się pytasz? Jak już wspomniałem jestem wyłącznie błąkającym się kocurem- Mruknął w odpowiedzi wzruszając jak gdyby ramionami. -Jak się tu znalazłeś?- -Ohoho! To my już jesteśmy na ty?- Roześmiał się krótko kot co znowu lekko zdenerwowało dziewczynę. -Jeśli byś się przedstawił zamiast tylko miauczeć było by miło- Odgryzła się na co zwierzak jedynie syknął. - Jestem Kuro kot podróżny bądź jak kto woli wędrowny z dynastii Horosha*- Burknął trochę od niechcenia ściągając czapkę i lekko się kłaniając. -Jak jestem... Keiko... Keiko Ishida- Przedstawiła trochę ciszej niż Kuro. -A więc wszystko wiemy i jesteśmy na ty!- Wykrzyknął zadowolony kocur. Dziewczyna zamyśliła się na dłuższy czas , po czym rzekła -Mhm... Kuro..? Czy... Mogłabym iść z tobą?-
--------
*Horosha - Hōrō-sha[ 放浪者 ]na tłumaczenie polskie - wędrowcy*
★Tak wygląda nasz kochany Kuro!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
★starałam się nad tym rozdziałem dość bardzo i efekt końcowy szczerze mnie zadawala★ ★życzę miłego dnia bądź wieczoru lub jeśli czytasz to w nocy to miłej nocki ^^★
