-ბატონო ნამჯუნ,ხომ იცით ჩვენი მეცნიერული მოსაზრება ფსიქოპატის გენზე.-ნამჯუნმა სახე დაასერიოზულა,ეს თემა ზედმეტად მნიშვნელოვანი იყო.
-კარები დაკეტე და ყველაფერი დაწვრილებით ამიხსენი.-მოხუცმა სწრაფად მიკეტა კარები და მაგიდის წინ მდგომ სავარძელზე დაჯდა...
მეც ძლივს მივდივარ სკამამდე და ძლივს ვჯდები,სულ მალე კი კარები იღება და მორტისია შემოდის. დავინახე როგორ შემომხედა შემდეგ კი ჩემი სკამის ქვეშ შეიხედა სადაც ჯონგუქმა ნახმარი პრეზერვატივი ისროლა.
კარგია,იცოდეს რომ ჯონგუქი მისი არასოდეს იქნება. ჩავიცინე მაგრამ ჩემი ნათქვამის მეც კი არ მჯეროდა.
დილით ადრე გავიღვიძე,რატომღაც ცუდ ხასიათზე ვიყავი და არ მინდოდა სამსახურში წასვლა. დღეს ჯიას დავეთხოვებოდი მაგრამ თავს მხოლოდდამხოლოდ ჯონგუქის გამო ვიკავებდი.
ჩავიცვი და სამსახურში წავედი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
იქ მისვლისას ყველა თავის დაკვრით მომესალმა. არ ვიცი ასე მალე ამხელა პატივისცემა საიდან დავიმსახურე,მე ხომ სულ რაღაც 2 დღეა რაც ამ ფსიქიატრიულში ვმუშაობ.
მალე სანამ ლიფტში შევიდოდი ჩემს ზურგს უკან მარალქუსლიანების ხმა გავიგონე,არ იყო რთული მისახვედრი თუ ვინ იქნებოდა. რა თქმა უნდა კარინა. როგორც მივხვდი ჩემსკენ მოდიოდა საბოლოოდ კი ლიფტში შემომყვა.
-არა რა ამ ხალხს ზრდილობა სულ არ გააჩნიათ. მე! ასეთ სახელგანთქულ ექიმს არც კი მესალმებიან!-მე ჩავიცინე რაც ცოტა ხმამაღლა მომივიდა რადგან მანაც გაიგო.
-ამმ უკაცრავად?! ამ წამს გაიცინე?? თან ვისზე ჩემზე??-მე ვითომ გაკვირვებული სახე მივიღე.
-არა რას მკადრებ,უბრალოდ გამიკვირდა რადგან მე ყველა თავის დაკვრით მომესალმა შენ კი ასეთ სახელგანთქმულ ექიმს არავინ.-ირონიულად ჩავიცინე და ლიფტიდან გავედი.
