◖bahar çiçekleri◗ haikaveh

◖0.1◗

saate bakma gereği duymuyordum, otobüsün camından dışarıya bakmam yetiyordu eve ne zaman varacağımı anlamak için, gece çökeli kaç saat olmuştu? bilmiyorum. eve gitmek istemiyorum. haitham'ın yine başka bir kızla, gerçi 2 haftadır sadene nilou dediği o kızılla, sırnaştığını görmek midemi bulandırıyor.

otobüste tek ben vardım, son sefer bu, tavandaki titrek kızıl ışık gözlerimi rahatsız ediyor.

yüce tanrılar, ne kadar içtim ben? başım resmen beni öldürüyor, hepsi o aptal alhaitham'ın suçu. o sinir bozucu gülümsemesiyle, neden karanlığın içinde bir yakamoz olmuştu ki?

hayır hayır, ona aşık olduğum için suçlu kesinlikle ben değildim, hepsi onun suçuydu. şu anda eve gidip onu başka biriyle görmek zorunda olmam da onun suçu.

o şerefsiz cidden bana acı çektirmeyi seviyor sanırım.

üstelik ben ne halde olursam olayım da umursamayacak... ona aşık olmak için aptal olmak gerekir.

otobüsten indiğimde vuruyor soğuk hava tenime, ama minnettarım, bu sayede az da olsa ayılıyorum. eve yürüyebilecek enerjiyi buluyorum kendimde.

gerçi dışarıdan bile duyulabilen inleme sesleri beni o kadar rahatsız ediyor ki, içeri girme zahmetinde bulunmuyorum. aptalım cidden. haitham'ı o kızla görmekten korkacak kadar aptal.

kafamın güzel olmasının da etkisiyle kıvrılıyorum o soğukta kapının önüne, çok düşünmeden. tanrım, ne kadar da acınası haldeyim.

●○●○●○●○

yıllar sonra kendimden beklenmeyecek şekilde yeni bir şey yazıyorum, umarım beğenirsiniz. bu bölüm daha çok prolog gibiydi kalanları daha uzun olacak.

tiktokta sürekli keşfetime düşen ve türkçe haikaveh editleri yapan kişiye bana ilham verdiği için buradan teşekkür ederim.