𝐅𝐫𝐚𝐧𝐜𝐢𝐬 𝐅𝐨𝐫𝐞𝐯𝐞𝐫| İ𝗓𝖺𝗇𝖺

0.7

~♡⑅⁠♡~

~♡⑅⁠♡~

Karina kafasını iki elinin arasına almış
Kendi kendine söyleniyordu eğer o günlüğü okumuşsa fazlasıyla rezil olmuştu

Ablası sıkıntıyla konuştu

"Rina deli deli söylemeyi bırak ve bana yardım et aksam erkek arkadaşım gelicek"

Karina sinirle kafasini cevirdi
"Erkek arkadasin umrumda degil ayrica beni kovaladigini da unutmadim "

"Sus Karina, sus ve yardım et arkadaşlarıda gelicek fazladan tabak hazırlamalıyız"

Ne?! Birde arkadaşları mı?

"Sende annemin burda olmamasını iyice fırsata çevirdin neyse ki ben varım"

Ablası ona sinirle baktı eğer biraz daha konuşursa kesinlikle dayak yiyecekti
Bu yüzden olduğu yerden doğruldu ve ablasına yardıma gitti.

En az yarım saat sonra kapı çalmıştı
Karina hiç heycanlı değildi çünkü ablasının sevgilisi ve onun arkadaşlarıyla zaman geçirmek istemiyordu.

Ablası sonunda kapıyı karşıladılar en önde ki adam ablasına sarıldı ablasının biraz arkasında durduğu için sevgilisiyle göz göze geldi.

Neydi bunun adı

"Karina görüşmeyeli uzun zaman oldu nasılsın ?"

Adam ablasının belini tutarken sordu o sırada arkada ki ikili çoktan eve girmişti

"Sakıncası yoksa adın neydi ve arkadakilerin?"

Karin adamın sorusunu görmezden gelerek sordu

Ablasının sevgilisi biraz şaşkınlıkla baktı evet ilk tanışmaları belki biraz kötü olmuştu ama bu kadar kaba davranılmazdı yani.

Karina o sırada ablasıyla göz göze geldi
Kesinlikle herkes gittikten sonra onu dövecekti

"Peki, ben Takeomi
Hatırlarsan, wakasa ve Shinichiro"

İlk cümleyi dalga geçerek söyledi
Ardından diğerlerini tanıttı

Ablası kardeşinin yarattığı gergin ortamı dağıttmak için konuştu

"Yemek hazırladım masaya geçelim isterseniz"

Yemek hazırladım mı !?
O mu hazırlamış !

Ben böyle hakaret böyle haysiyetsizlik boyle ahlaksızlık böyle yalancılık görmedim

~♡⑅⁠♡~

~♡⑅⁠♡~

Hayatımda gordugum en rezil insan benim gercekten