Daha ben kim olmadığımı bilmezken nasıl anlatırım size kendimi
Odanın kapısının sesiyle uyandım babam gelmişti ve bana nefret kusarmış gibi bakıyordu sonunda aralandı dudakları
"Misafirler gelicek aşağıya in ve tek kelime etme birazdan Nirgül gelip sana ayarladığım elbiseyi verecek onu giy" benim bu evde bir söz hakkım yoktu kabul edememezlik yapamazdım onu bu çok iyi biliyordu ve ben bunun altında hep eziliyordum. Kapım çalındı ve ben daha gel demeden geldi yeşil elbiseydi kapalıydı omuzları ile sırt kısmı açık değildi ama tabi misafirler görmesin sırtımı. Her sırtıma baktığımda o geceyi hatırlıyordum.
O GECE:
"Baba ona zarar verme benim suçumdu" bu abimin yalvarışları hiç bir şey değiştirmeyecekti babam beni bileklerim tutuğu gibi yatağa attı abim ise hala yalvarıyordu babam ise bağırarak abimi çağırdı
"ÇAĞRI!" diye bağırdı.
"Gel buraya" abim yanına geldi babam belinden silahı çıkardı, bana doğrulttu bense mutluydum bu işkence bitecek diye gülüyordum ve abime baktı ve dolabından bir kemer çıkardı ve abimin eline verdi
"Ölmesini istemezsin değil mi?" dedi bana bakarak ona nefret kusuyordum onun yapmasından bekliyordu. Ama abim daha bana bakmaya kıyamazken nasıl bunu yapabilirdi, o yapsaydı canım acımazdı ama abim, bunu oda çok iyi biliyordu.
"Baba saçmalama, vursana ne duruyorsun nasıl olsa magazine düşmessiniz sevgilisinden ayrıldı intihar etti diye açıklama yaparsınız. Hadi!" o ise bana bakıp gülümsedi
"Daha değil" ne zaman gelicekti babam ise sabırsızlanıyordu.
"Hadisene Çağrı elimdeki silah ateşlemek çok zor değil hadi" abim ise beni canından seviyordu ve benim ölmemi istemiyordu ve bunu yapıyor olmak ise ona işkenceydi bense ona izin verdim.
O gün işte en uzun gecemden biri olmuştu babam gittiğinde bana sarılarak ağlamıştı abim benim yüzümde üzüntü veya ağlama ifadesi yoktu alışmıştım artık kalbimde duvarlarım vardı oraya birikiyordu duygularım ve gün yüzüne çıkmıyordu.
GÜNÜMÜZ:
Üstüme elbise tam oturdu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Babam benim acılarımı hep saklamaya çalıştı ama benim gözlerimdeki kırgınlığı uzun zaman önce kontrol etmeyi öğrendiğim için artık gözlerimde hiç bir duygu kırıntısı yoktu. İnce bantlı beyaz topukluluklarımı giydim ve aşağı indim sanırım bir davet veriyorduk. Herkese kendimi tanıtıyordum ki biri bana çarpıp üstüme şarap dökülene kadar.
"Üzgünüm Selin" bir dakika ben hanımı filan sevmem ama bu adamı ilk defa görüyordum kimdi ki aslında umrum da değil ama tabi Ahmet SEÇKİN' in kızı olunca tam samimiyet yoktu ailemizde.
"Pardon da tanışıyor muyuz?" adam sırıtmaya başladı şimdi sinir oluyordum
"Yakın da tanışacağız" ben şimdi tanışmayı göstereceğim tamam sakinim çok temas seven bir insan değildim dişlerimi sıkarak odama ellerimi yıkamaya başladım ne zaman strese girsem veya tanımadığım biri bana dokunduğunda ellerim parçalanana yıkamak istiyordum yine am ynısını hissediyordum, en sonunda duşa girmeye karar verdim.
Yeşil elbise batmıştı dolabımı açtım çoğunlukla siyah, beyaz, kahverengi ve gri ağırlıklıydı ve ben her zamanki gibi siyah giymek istediğim sırada odama babam içeri girdi elinde beyaz bir elbise vardı taşlı ve rüküştü bu sefer ek olarak ayakkabı da getirmişti. bir şey söylemeden çıktı sanki her şeyden haberi varmış gibi ben umrumda değildi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Giyindim ve kızıl saçlarımı açık bıraktım sırtım açıktı ve açık bırakmak zorundaydım. Aşağıya indim herkesin gözü bendeydi bu beni rahatsız etti annemi, babam ve abimin olduğu masaya doğru ilerledim annem ve babam ilk defa bana gülümsüyorlardı bu işte bir iş vardı ama çözemedim babam ise kulağıma doğru eğilip
"Bu gün nikahın var birazdan nikah memuru gelicek yanlış bir şey yapma yoksa olacaklar sadece seni mahvetmez Su yengeni de mahveder"
"bu gün nikahın var"
"bu gün nikahın var"
"bu gün nikahın var"
Umarım beğenirsiniz 2. bölüm 1 saat içerisinde gelecek
