Günün son davasını da bitirmiştim yorucu bir gün olduğunu bir kez daha anladım bu arada Ben Dicle, sadece Dicle bir ailem,eşim veya soy adım yok :)
Adalet sarayından dışarı çıktığımda yoğun yağmur ile karşılaştım hızlıca arabama bindim ve evime doğru yol aldım aile bile demek istemediğim insanlarla ayrı evde kalıyordum. Kendi başımım çaresine bakmaya alıştım 18 yaşıma basar basmaz atmışlardı beni evden o zaman öğrendim ki yanindaki kimse sonsuza kadar seninle değil radyodan en sevdiğim sarkilardan biri olan ~gitme demem~ çalmaya başlamıştı
(medyada var harika bı şarkı dinleyin dinletin) Yoğun şarkılar dinlerken kendini üzen tek insan ben olabilirim ne derdim varsa müzik dinlerken düşünür,müzik dinlerken çözerim o dertleri bı nevi terapi diyebiliriz
** Evimin önüne gelmiştim saate baktığımda daha 7 olduğunu gördüm aslında bugün evde yerine dışarda yemek yemeye gidebilirim arabamı tekrar çalıştırıp herhangi bir restoranda gitmeye karar verdim görüntüsü hoşuma gittiği için bildigim bir mekana geldim önümdeki tabelaya bakınca "KARA RÜZGAR" yazdığını gördüm ve içeri girdim çok dolu olmasa da yinede kalabalık bi mekandı insanlara soğuk soğuk bakmayı kesip boş mi masaya oturdum üzerimde hissettiğim gözler hiç hoşuma gitmemişti başımı kaldırınca bana bakan 8 adamı farkettim hepsi aynı masadaydı
~ noluyo lan Ne biliyim ben iç ses ~bunlar bizi yer sana soyliyim Off kes sesini ve git lütfen ~Aman aman pekte kibariz
İçimden derin bı of çekip gelen garson nedeniyle bakışlarımı onlardan çektim ama onların çekmeye niyeti yok gibiydi ne istediğimi sorunca körili makarna, salata yanında kırmızı şarap istediğimi söyledim garson gittikten sonra onlara bakmak yerine telefonuma bakmaya karar verdim biraz oyalandiktan sonra yemeklerim gelmişti garsona teşekkür edip yemeğe başladım. Yemeğimi yerken bile üzerimde hissettiğim gözler beni oldukça rahatsız ediyordu yemeğimi hızlıca yiyip hesabı istedim o sırada bana hala bakan gözlere dayanamayıp yerimden kalkıp o adamların yanına gittim sert bı şekilde "Bütün yemek boyunca bana baktınız bı sorun mu var" diye sordum bir kişi hariç hepsi bariz bı şekilde şaşırmıştı şaşırmayan adam ise sadece gözlerime bakıyordu...deniz gözleriye orman gözlerime bakıyordu. hiçbirinden ses gelmeyince derin nefes verip "dua edin iyi günüme denk geldiniz olay çıkarmıyorum ama eğer bir daha karşılaşırsak ve siz yine böyle bakmaya devam ederseniz emin olun tepkim çok farklı olucak" dedim hızlı bir şekilde hesabı ödeyip restorandan çıktım o kadar sinirlenmiştim ki arabama nasıl bindim nasil eve geldim bilmiyorum hizli bir duşun ardından günün yorgunluğu nedeniyle güzel bir uykuya dalmıştım
** Saat sabah 6'da çalan alarmı kapatarak yeni bir güne merhaba demiş bulunuyoruz hızlıca sporumu yaptıktan sonra duşumu alıp kahvaltımı yaptım üzerime siyah bir elbise giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ben böyle bişey düşündüm)
Ve hazırdım bugün adliyede bol bol işim vardı bı an daha rahat giyinmeyi aklımdan geçirsem de bu kombin hoşuma gitmisti arabamın anahtarını alıp evden çıktım adliyede yapilcak ilk iş seri katilin bir kurbanını araştırmaktı bugün akşam üstü müvekkilimi onun öldürüp öldürmediği anlaşılıcaktı yüzde doksan o adam olsada yinede kanıtlar olmadan söylentiler hiçbir işe yaramıyor du
** Adliyeye gelmiştim gergindim hayır adilyeye ilk gelisim değil fakat bu adliyeye ilk girişim olucaktı derin nefes alarak içeri girdim polislerin bakışlarına aldanmıyordum sonuçta bu kıyafetlerle adliyeye birisi girse bende dönüp iki kere bakardım herhalde danışmadaki kadına müdür ile konuşmam gerektiğini söyleyince önce mal mal baksada avukat olduğumu öğrenince odayı gösterme zahmetine girmişti çok şükür müdürün odasına geldiğimde kapıyı çaldı içeriden gelen gel sesi ile önden o arkasından ben girdim içeride müdür hariç 5 kişi vardi ne hadi ama bunlar dün akşam ayar verdiğim adamlardi hani şu yemekte bana bakanlar onlardan gözümü çekip müdür denen adama baktım kadın "amirim sizinle konuşmak istediğini söyledi aldım ama" dedi amir "tamam sorun değil semra çıkabilirsin" diyerek onu kibarca kovdu adam sert ve duygusuz gözlerle buyrun "ne için gelmistiniz" dedi aynı gözler ve sert sesim ile "bir cinayet dosyasını almak için geldim" diyerek yanıt verdim o ve odadaki diğer kişilerin kaşları çatılmıştı "kim olarak" diye sordu adamlardan birisi avukatım dedim şaşkınlıklarını bariz okunurken masada bana şaşkın bakmayan adam yine aynı şekilde duygusuz gözlerle gözlerime bakıyordu,deniz gözler orman gözlere bakıyordu... Adamdan gözlerimi kaçırıp müdüre döndüm "evet oğuz ayar cinayeti dosyasını ve aynı şekilde seri katil Melih tuna dosyasını da" diyerek sözümü bitirdim müdür boğazını temizledi "tabiki avukat hanım fakat önce tanismaya ne dersiniz" daha kibar bı ses tonuyla bense aynı setlikle "kusura bakmayın fakat çok kısıtlı vaktim var dosyaları alıp çıkmam gerek" diyerek konuyu izah etmiştim fakat adam bunu pek takmamış olsa gerek telefonu alıp "bize 2 orta kahve"dedi ve kapattı bana dönüp "umarım orta şekerli içersin kahveni" dedi yine içimden derin bir öf çektim ama dışımdan sadece orta içerim dedim Yandaki beş adama baktı daha sorna bana baktı "ben Kenan burdakiler oğullarım bu iki kişi de oğlum gibi sevdiğim kişiler" dedi o iki kişinin arasında deniz gözleri olan çocukda bulunuyordu nedense oğlu olmadığına sevinmiştim içimdeki saçma hisse anlam vermeyi bırakıp Hepsine göz gezdirdim "dicle bende avukatım" dedim ve bitirdim hala aynı bakarlarken "himm Dicle soy adın ne" diye sordu aralarından birisi gerilmiştim soy adım yok ki benim ona dönüp "soy ismimi kullanmıyorum" diye kibar bı yanıt verdim
Biraz şüpe ile baksada peki dedi ortamda gerici bı hava sürerken kapı caldi kahveler gelmişti kadın kahveleri verip odadan çıktı müdür hangi adliyeden buraya geldin dedi **adliyesi artık dosyalara ben bakicam dedim kısaca saate bakınca davaya az bir vakit kaldiğını gördüm sizinle oturup kahve içmek isterdim Kenan bey fakat yetişmek gereken bı dava var ve siz bana hala dosyalari vermediniz dedim biraz bozulsa da "peki peki sakin olun avukat hanım ve buyrun dosyalar e bı kahve borcum olsun o zaman size dedi" başımla onayladım ayağa kalktim "iyi günler" diyerek elimi sıktı hızlı adımlarla odayı terk ettim aynı hızda arabama bindim ve davaya yetişmek için arabayı hızlı sürdüm içimde çok kötü bir his var ama hayırlısı...
Bittiiiii
1006 kelime idare eder diyelim Yazim yanlışları için kusura bakmayınn
Lütfen hikaye hakkındaki yorumlarınızı eksik etmeyiniz Bir sonraki bölümde görüşmek üzeree
