1. Bölüm~
"Beceriksizsin. Ya da beceriksizsin."
Takım elbisemi düzeltip yürümeye başladım, uzun boylu bir adama çarptığımda ilkilip kafamı yukarı kaldırdım "Çağrı?"
"Ateş, ruh görmüş gibi bakmanı gerektirecek ne var?"
"Çağrı." 'Evet dinliyorum' dedi eliyle, söylemek istediğim daha doğrusu sövmek istediğim çok şey vardı ama sessizlik ve ikimizde de "geç kaldık, başkan bizi astanotları izletecek-" telaşesi vardı. "Geç kaldık, söylemeyeceksen bekletmemelisin, Ateş."
"Çok kuralcısın. Biraz sal kendini hayata."
"Hayat aldığını geri vermiyor, Begüm."
"Bu ne demek?"
"Başkan bizi toplu kesecek demek. Yürüsene oğlum, bide ciddi ciddi dinliyor!"
"Başkan toplu seni kessin, Çağrı!"
"Tabii, Beyefendi."
-----------------
Siya Binasına girdiğimde ilk gözüme çarpan yerdeki 50'li yaşlarda bi adamın cesedi olmasıydı. Yüzü kim olduğu tanınamayacak hala gelmişti ve parmak uçları yakılmıştı. Bu adam bu denli öldürülecek kadar ne yapmış olabilirdi ki?
"Hoş geldiniz efendim, Başkan Semih sizi bekliyor." Astlarımdan biri olan Görkem her gün ki gibi yalakalık yapıyordu. Gülümseyip asansöre binecektim ki arkamı döndüğüm sırada Zifiri'yi gördüm, bıçağındaki kanları siliyordu. Hızlıca asansörden çıkıp yanına koştum "Kimin nesi bu adam?!" Diye bağırdım ayakkabımla çarpışan konuşma sesleri içinde.
"Başkan gizli tutuyor." Bu sakin tavırları beni delirtiyordu. "O belli! Parmak izleri belli olmasın diye yakmışsın." gözlerini bıçağından çekip bana doğru çevirdi "Ne oldu gelir gelmez görev aldım diye mi bu dil işkencen?" diye fısıldadı gülerek
"Sensin be işkence! Polislere yakalanmada bide seninle uğraşmayayım. Avukat değilim maalesef." Arkama dönüp tam yürümeye başlamışken seslendi arkamdan "Kendine sahip çık, Ortak."
"Delirtme ulan beni!"
