Sabah Jeongin Changbinin kucağında uyandı.
Changbin ise mışıl-mışıl uyuyordu.Tek bir sorun vardı.Changbinin üstsüz olması.
"AMAN TANRIM"
"Noluyo lan"
Changbin uykulu ve kalın sesiyle konuştu.
"SEN NİYE ÜSTSÜZSÜN"
"Ne üsts-LAN"
Changbin şok olmuştu.Kucağında Jeongini görünce dahada şok oldu.
"Sen neden kucağımdasın acaba?"
"Nasıl yan-NE"
Jeongin kıpkırmızı olmuştu.Kalkmak için hamle yaptığında Changbin onu dahada kendine çekti.
"Bir yere gitme"
"Git üstünü giy!"
"Aish!Tamam"
Changbin içeri gitti ve 2 dakika falan sonra geri geldi.
"Onu bunu boşver benim bu gün gidecek yerimiz var seni bir yere götüreceğim"
"YEE GEZMEYE GİDİYORUZ"
Yatakta zıplamaya başladı Jeongin.
Çok tatlı geliyordu Changbine.
Birden belinden tutarak olu kucağına aldı.
"Hey!Napıyosun?!"
"Sonra sevinirsin bebek ekmek.Açım ben"
"Sen hep açsın"
"Bu yiyişmemiz için sebep sayılır mı?"
"Hayır"
"Ayıp yalnız"
Jeongin kıkırdarken tezgahda buldu kendini.
"Size kahvaltıyla iyi anlaşmalar ben üstümü değişicem"
"Tamam hadi git sen"
Kahvaltıyı hazırlayıp bitirdiğinde Changbin gelmişti.Üzerindkei gömlek dar olduğu için kasları belli oluyodu ve bu hali bile baştançıkarıcıydı.
"Kendi bedenine gömlek alman lazım gerçekten"
"Bu bedene ait olacak tek kişi sen olacağın için sorun yok bence"
Kızarmıştı bir az küçük olan.
"Kravatımı hala bağlayamadım"
Jeongin Changbinin kravatına bakıp kahkaha attı.
"Changbin ayakkabı bağı bağlar gibi bant yapmışsın"
"Ya napa bilirim çok zor hem senin gibi bir fıstık kravatı bağlayınca öğrenmeye gerek kalmıyo"
Jeongin kravatın düğümünü açmaya çalışırken biraz Changbini kışkırtmak istedi.
Kravatın düğümünü açtıktan sonra bağladı ve tutup Changbini kendine çekti.
"Sence bir fıstıkmıyım yani?"
Changbinde ellerini beline doladı Jeonginin.
"Bence deil öylesin."
"Ceketinin tüm düğmelerini kapat"
Aralarında çok az bir mesafe vardı max 5-6 santi.
"Neden?"
"Sana bakmalarını istemiyorum"
"Böyle cilve yapmaya devam edersen elimden kimse alamaz seni"
"Sevgili deiliz malesef yoksa cilve yapmaya devam ederdim"
"Tüh"
Changbin belini bırakıp masaya geçti.
"Hey!3 kelime söylemek çokmu zor?!"
"3 deil 2"
"Musun ayrı"
"Gel kucağıma otur yemek yiyelim"
"Sence kabul edermiyim?"
"Evet"
Jeongin göz devirdi.
Changbin tam hayır dediğini sanmıştıki bacaklarını aralayıp kucağına oturan Jeonginle göz göze geldi.
"Ne kadarda zekiyim deilmi nasıl tahmin ettim"
"Evet yanıyorum bitiyorum bu zekiliğine"
"Yandığın tek yerim zekiliğim deil bence"
Diyip elleriyle belini kavrayarak kendine çekti Jeongini.
Jeongin ellerini Changbinin omuzlarına yerleştirdi.
"Beni etkiliyorsun"
"Etkilediğim tek kişi sen deilsin bence"
Jeongin omzuna vurdu.
"Şerefsiz!"
Changbin gülmüştü.
"Şaka yaptım ya hem çok acıdı"
"Elim kaslarının arasında kayboldu resmen acıdığını sanmam"
"Ben bir özür öpücüğü bekliyorum"
"Çok beklersin"
"Alıcaksam sıkıntı yok"
"Şansını zorlama Changbincim"
"Naparsın"
"İnerim kucağından"
"Tamamya sustum"
Changbin sanki 'bak anne yiyiyorum' diyen çocuk gibi yemeğini yedi.
"Yedim"
"Afiyet olsun"
"Şimdi yavşaya bilirmiyim?"
"Aish!Changbin boşver şimdi.Nereye gidicez?"
"Korkma bara götürüp sikmem"
"Hahaha"
"Ama yapmayacağım anlamınada gelmez"
"Sapık!"
"Tamam şakaydı.Ben şirkete geçeyim.Minhoyla konuşurum"
"Tamam o zaman"
Jeongin Changbinin kucağından indi ve kapının onüne geldiklerinde Changbinin üstünü giymesine yardım etti.Yakasını düzeltirken Changbin gözünü onun üzerinden çekmiyordu.
"Ne bakıyosun?"
"Bir gün şu kapıdan işe hoşçakal hayatım diye yollanmak istiyorum"
Jeongin onu yakasından kendine doğru çekti ve yanağından öptü.
"Hoşçakal Binnie~"
"Görüşürüz bebeğim"
—
Jeongbini yakınlaştırmaya B-A-Y-I-L-I-Y-O-R-U-M
Uff müq benceya fav shiplerimden biri
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bi dakika bi dakika BU JEONGBİNMİ LAN
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Patron mu sevgili mi?~|Minsung|
Fanfic20 yaşındaki Han Jisung 27 yaşındaki Lee Minho ile patron asistan ilişkisinden başka bir ilişki yaşamaya başlarlar MİNSUNG,CHANMİN,JEONGBİN,HYUNLİX
