Minho'dan:
Yine sabah çalan alarmımla uyanmıştım.Bugün hastanede nöbetim vardı.Sabah erkenden başlayıp yarın sabaha kadar sürecek olan bir nöbet.
Kahvaltımı hemen yaptım ve evden cıktım.Ne de olsa tek yaşıyordum.Ailem yurtdışındaydı.Zaten şu anda yanımda olsalarda beni önemsiyeceklerini hiç sanmıyorum.
Telefonuma gelen mesajlarla cebimden cıkardım telefonumu.
Doctor's (Enayiler)
Baklavachan:
Lan Minho
Gel lan çabuk
Acil hasta var
Dramaqueenjin:
What
Neden bana söylemedin
Tilkijeong:
Salak sen beyin cerrahısın unuttun mu?
Dramaqueenjin:
Ama Minho doktor degilki
Hemşire
Iknowyouknowleeknow:
Hemşire olabilirim ama senden daha başarılıyım
Dramaqueenjin:
Host
Hadi ordan
Ben varken sende kimsin?
Iknowyouknowleeknow:
Ben geliyom baklava kafa
Baklavachan:
Gelirken baklava alsan
Hem benimde nöbetim var
Ne güzel yeriz şimdi
Iknowyouknowleeknow:
Bakarız
Tilkijeong:
Baba gibi konuştun
Iknowyouknowleeknow:
Ben sizin babanızım
Dramaqueenjin:
Hadi ordan
Iknowyouknowleeknow:
Ben ne dersem o olur
Aman
Neyse ben geliyom hadi bb
Iknowyouknowleeknow çevrimdışı
Telefonumu cebime koydum ve yola koyuldum.
Size kendimden bahsetmeli miyim...
Sanırım evet...
Ben Lee Minho.Arkadaslarım bazen Lee Know der.o yüzden ismim o kadar uzundu.
Ailemden oldum olası nefret ettim.Hele babam...Bana yaptıklarından bahsetmek istemiyorum.Düsündügüniz gibi öyle dövmek filan değil.Daha beter.
Kısacası hayattan bıkmıs bir insanım.
Hayat her zaman benim üstüme geldi ki zaten çoğunuzunda öyle.Ama her zaman dik durmaya çalışdım.Yapamadım.Bazen yaşadıklarınız o kadar ağır olurki bunu bünyeniz bile kaldırmaz.Küçük düşersiniz.Herkesin önünde küçük düşersiniz.O zamanlarda en yakınlarınızın yanınozda olmasını istersiniz.Ama ya sizi anlamazlar ya da umursamazlar.Benim ailemde böyledi.UMURSAMAZ.Bu bir çocuk için çok zor.Ailenize okulda yaşadıgınız mutlu yada mutsuz bir olayı anlatmak isterseniz ama onlar sizi dinlemez.Yada dediğim gibi anlamaz.
Üzülürsünüz yaşadıklarınızı içinize attığınız için üzülürsünüz.
Yanlız kalırsınız.Yasadıklarınız için sessizleşirsiniz insanlar sizi zamanla unutur.
Arkanızdan bıçaklanırsınız.Dostum dediğiniz insan sizin gözünüzün içine bakarak size ihanet eder.
Bunların hepsi yaşamamak için bir neden.
Ben intihara kalkışmıs biri olarak söylüyorum.Bunu yapmayın.Mutlu değilseniz.Mutlulugu insanlarda değil kendinizde arayın.
Bunların hepsi zor şeyler.Ben hepsini yaşadım.Ağır geldi.O kadar ağır geldiki kendi canıma kıyıyordum.O gün o çatının ucunda hayattan kayıp gidecekken biri beni durdurdu.
Chan...
Baklavachan 'ım...
Ona minnattarım...
Neyse konumuz bu değil.
_______________________________________
Sonunda hastaneye varmıştım.Hemen karşımda bir anda görünen Chan ile irkildim.
"Lan korktum yavaş"
"Baklava aldın mı?"
"Çüş bunun için mi beni korkuttun!Biliyorsun böyle bir anda karşımda belirince korkuyorum.Neyse al aldım o çok değerli baklavanı."
"Ayy sağol valla"
"Neyse hasta nerede?"
"Acilde,yatıyor."
"Madem müdahale ettin neden beni çağırıyorsun Chan zaten kendinde hemşiresin!"
"Salak bugün nöbetin var erken gel istedim"
"İyi halt ettin!Hem seninde nöbetin var.Bıraksaydın da biraz daha dinlenseydim."
"Yeter bu kadar dinlenmek"
"Diğerleri nerede?"
"Hyunjin ameliyatta,Jeongin'de okbs hastası varmış bir tane onunla ilgileniyor"
"Haaaa"
"Neyse hadi gel baklava yiyek"
"Tamam geliyom"
Chan ile hemsire odasına gidip baklavaları yemeye başladık.Sonra telefonum çalmaya başladı.Arayan Yeji'ydi.
"Lan Minho çabuk ambulansa!Bir çocuk varmıs anksiyete hastası ama kriz geçirmemiş aksine kendi canına kıymaya çalışmış hemen oraya gidiyoruz hızlı ol hemen gel."
"Tamam hemen geliyorum hayatta mı hala"
"Evet..."
Hemen ceketimi giyip dışarı cıktım ve ambulansa bindim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
910 • Minsung
Teen FictionMinho hastanede çalışan bazende ambulansla hastalara yetişmeye çalışan masum ve çalışkan bir çocuktu. Jisung ise idol seçmelerine hazırlanan anksiyetesi olan sıradan bir çocuktu. Lakin o gün Jisung büyük bir kriz geçirene kadar... Shipler: •Minsung ...
