Leerling van De Dood

22 Verloren vleugels

Moyra

Vermoeid had ik mijn hoofd in mijn handen en probeerden de eeuwige echo's van de tussenwereld uit mijn gedachten te krijgen. Ik herinnerde me niet veel meer van het gesprek met de opperdemon, maar de pure angst die ik daar gevoeld had bleef vers.

'Je ziet er gestorven uit,' zei een bekende stem plots en ik keek op in Alerons ogen.

'Dank je,' zei ik en probeerde weer wat rust in mijn hoofd te creëren door met mijn handen over mijn gezicht te wrijven.

'Nog steeds last van de tussenwereld?' vroeg hij en ik knikte.

'Het komt mijn lichaam niet uit,' zei ik.

'Het is ook te zien in je ogen.'

'Dat vreesde ik al.' Ik zuchtte en ik voelde me wat licht in mijn hoofd.

'Denk je er ooit vanaf te komen?'

'Het moet wel,' zei ik. 'Ik heb een kerker over te nemen en de hogere raad heeft me ondanks alles de titel beloofd.'

'Wanneer neem je die over? Ik dacht dat je dat al een paar jaar geleden zou doen?'

'Wanneer ik besluit naar de hogere raad toe te gaan.' Het was even stil en ik keek weg onder Alerons wat spijtige blik. 'Ik weet het.'

'Waarom blijf je het dan uitstellen?'

'Misschien omdat mijn demon me in de steek liet?' zei ik scherper dan ik bedoelde. 'Nan heeft me, het leek eeuwen, in de tussenwereld achtergelaten. Ik wil niet dat onze zielen een worden, maar weet dat het moet.'

'Je bent nog steeds geen Dood geworden? Dus je stelt het uit in de hoop zo lang mogelijk nog leerling te blijven?' Er viel een stilte die veel zei en ik liet mijn hoofd weer in mijn handen vallen. 'Je overweegt toch niet een dood?'

'Dat kan alleen wanneer je nog geen contract hebt, dat weet je,' zei ik, maar Aleron gaf me een alwetende blik.

'Zeg dat maar tegen de gestorven leerling van Dood Vadalin. Ik denk niet dat die het daar mee eens is,' zei hij. 'En zei je niet dat de opperdemon je had verteld hoe die dood was gegaan?'

'Ik-' begon ik en onderbrak mezelf door te zuchten. 'Ja, alleen-'

'Als je het bent vergeten weet ik het nog.' Ik keek hem bijna smekend aan. 'Zorg dat je bezeten wordt door een heks.'

Als je wil kan ik voordoen hoe hij stierf, hoorde ik plots de scherpe stem van de opperdemon door mijn hoofd snijden. Een rilling liep door mijn lichaam heen en ik had het gevoel over mijn nek te gaan. Ik werd nog lichter in mijn hoofd en had het gevoel elk moment onderuit te kunnen gaan.

'Moyra!' zei Aleron geschrokken, maar het was in een waas. 'Heb je wel gegeten? Kom ga liggen, ik haal wat water. Moyra, haal adem.' Het lukte me te knikken en mezelf op de grond te krijgen zonder blauwe plekken op te lopen. Aleron hielp me al snel met weer bewust te kunnen ademen en hij haalde zowel wat water en wat eten voor me.

'Is het misschien een idee om naar Querret toe te gaan?' vroeg hij toen ik eindelijk overeind kwam zitten.

'Hoezo?'

'Als de tussenwereld je plaagt, kan een engel je dan niet helpen?'

'Querret is geen engel,' zei ik.

'Maar wel sterk aan ze gebonden.'

'Daar heb je een punt... Misschien moet ik maar weer naar hen toe gaan.' Er was een diepe zucht aan mijn kant.

'Lijkt mij wel.' Met wat moeite kon ik weer op mijn benen staan, maar ik merkte wel dat ik meer energie had door wat gegeten te hebben.

'Dan ga ik daar nu heen,' zei ik en Aleron gaf me een kleine glimlach.