ENKAZ'IN İZİ

2. BÖLÜM

SELAMLARR ✨

SİZLERDEN KİTABIMI OYLAMANIZI (YILDIZLAMANIZI) VE YORUM YAPMANIZI İSTİYORUM. SİZLERİN YAPACAĞI YORUMLAR, KİTAP HAKKINDAKİ OLAN DÜŞÜNCELERİNİZİ VS BENİM İÇİN GERÇEKTEN ÇOK ÖNEMLİ VE ÇOK DEĞERLİ🖤✨

VAR OLAN YAZIM HATALARI İÇİN ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLERİM. FIRSATINI BULDUĞUM AN BÜTÜN BÖLÜMLERDEKİ HATALARI DÜZELTECEĞİM ✨

ÜSTELİK BU YENİ KURGUM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZDE BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ. ONLARI DA YORUMLARDA BELİRTİRSENİZ ÇOK MUTLU OLURUM 🖤✨

O anlar tekrar canlanıyordu gözümün önünde. Ne olduğunu bile anlamadan öylece donup kalışım, korkudan olan bağırmalarım çınlıyordu kulaklarımda.

"Ee anne sonra ne oldu?"

Melek'imin yüzü de yavaş yavaş solmuş, ellerini yüzüne koyarak dinliyordu beni.

"Sonra" dedim ve yutkundum.
Tekrar "Sonra" dediğimde ise o ana gitmiştim tekrar sanki.

8 YIL ÖNCE (DEPREM AKŞAMI)

"İyi ki doğdun Azra, iyi ki doğdun Azra, iyi ki doğdun, iyi ki doğdun, iyi ki doğdun Azra!"

Herkes hep bir ağızdan 'iyi ki doğdun Azra' dediğinde gözlerimi kapatmış ve bir dilek tutmuştum. Ses kesildiğinde eğildim ve mumları üfledim. Bu sefer herkes alkışlamaya başlamıştı. Tabii bende o heyecan ile kendimi alkışlamayı ihmal etmemiştim.

"Ee Azra, ne diledin?"

Sinem'in sorusuna "Ne dilediğimi söylersem içimden dilek tutmanın ne anlamı kalır ki? Ayrıca boşuna uğraşma Sinem. Hayatta söylemem"

Bütün arkadaşlarım buradaydı. Hepsi doğum günüm için gelmişlerdi. Ailem ve arkadaşlarım her daim yanımdalardı.

Ben artık 17 yaşımdaydım! 17 yaşımda!

Sebepsizce çok mutluydum.

Herkes tek tek hediyesini vermiş, pastalarımızı yemiştik. Bütün arkadaşlarımı tek tek uğırladıktan sonra geriye bir tek ailem kalmıştı. Teyzemler ve diğerleri de biraz daha oturduktan sonra gitmişlerdi.

Bir sürü hediye alınmıştı. Henüz hiçbirini açmamıştım. Güzel bir müzik açtım ve dans ede ede hediyelerimin olduğu yere geçtim. Annemgil bu halime gülerken şarkıyı onlara doğru söyleyemeye başladım.
"Kalbimin ince sazı, bu fani senden razı geeell" diyerek yere, hediyelerimin yanına oturdum.

Annemgil bana gülerek salondan çıkıp beni yalnız bırakmışlardı. Hediyelerimi yavaş yavaş açarken hem dans ediyordum hem de şarkıyı da söylemeyi ihmal etmiyordum tabii
"İlle de aşk, ille, ille, illeee
Yani nay ni nay ni nayyy"

Açtığım paketleri tek tek havaya fırlatıyordum. Sanki şarkıyı ben yazmışım ve ben söylüyormuşum gibi kendi kendime klip çekerek açıyordum hediyelerimi.

"Yani nay ni nay ni nay nay"

Sonunda paketleri açmayı bitrebilmiştim. Sanırım doğum günlerinde en çok sevdiğim şey hediye açmaktı. Sanırım değil hatta, kesinlikle en sevdiğim şey hediye açmaktı. Kim sevmezdi ki hediye açmasını zaten.

Gelen hediyelerin hepsini çok beğenmiştim. Son hediyemi de açtıktan sonra annem gelmişti. Dağıttım paketleri gördükten sonra kendince bir şok geçirmişti.

"Buraları sonra senin toplayacağını biliyorsun değil mi?"

"Yaa ama anne. Hem henüz saat gece yarısı olmadı, yanii hâlâ doğum günü kızı sayılırım. Ne olur sanki bir doğum günü kıyağı geçsen bana?"