Wolf's Bite / After The Teen Wolf Movie

2 - bitten

"Hey Pheebs burada su var. Bak!"

Phoebe Emmet'ın dediği yere baktı. Akarsu vardı. Aynı buluşma alanında gördükleri gibi. Buluştukları yer bir tepenin üstüydü ve bir tarafı uçurum gibi düzdü. O düzlüğün aşağısındaysa aynı bunun gibi bir akarsu vardı.

"Sence burayı takip edersek oraya varır mıyız?" Diye devam etti Emmet.

"Zaten seçeneklerimiz sınırlı. Denemeden bilemeyiz."

Phoebe suya baktı. Ama hangi yöne gitmelilerdi.

Kafasını yukarı kaldırdı. Yıldızlar yeterince belli değildi ama ayın konumu belki ona yardım ederdi.

"Emmet tepeden bakınca ay ne taraftaydı."

"Arkada kalıyordu galiba."

"Ben de öyle hatırlıyorum. Hadi o zaman bu taraftan." Dedi gencin elinden tutup yönlendirirken.

Genelde el ele tutuşmak ya da flörtleşmek umurlarında olmazdı. Birbirlerini sadece arkadaş olarak görüyorlardı.

Yani artık öyleydi.

Phoebe önden yürürken Emmet yavaş geldiği için onun elini bıraktı.

Phoebe ilerlerken suyun yanındaki kaygan taşlara fazla yaklaşınca onlardan birine basıp kaydı ama dengesini tekrar kazandı.

"İyi misin Pheebs?"

"Evet sadece kaydım."

Phoebe acıyan ayağına bakarken ofladı.

Başını kaldırıp etrafa bakındı. Biraz soluklanmak istemişti.

Etrafa bakarken çalıların altından uzanan bir el gördü.

Korkudan sesini çıkaramadı bir an.

Emmet gördüğü şey yüzünden dili tutulan kızı dürttü. Neden durduğunu anlamamıştı. Bakışlarını takip edip çalılara yöneldi.

"Aman Tanrım!" Diyerek bir adım geriye attı Emmet.

Phoebe oraya yaklaşınca Emmet elini tutup onu durdurdu.

"Ya öldüyse ya bir ceset bulduysak. Burası olay mahali olacak demektir. Ben burada iz bırakmak falan istemiyorum. Daha üniversiteye gideceğim. Çok gencim yaşamam gereken çok şey var. Daha Sarah'ya açılmam gerek. Daha ç-"

"Şşş... Ya hala yaşıyorsa. O zaman da yardım etmediğimiz için başımız belaya girer. Çekeceğimiz vicdan azabından söz etmiyorum bile."

Emmet genç kızı sıkıca tuttu. Yapma dercesine. Kız kendini kurtarıp. Yerde yatan adamın yanına gitti.

Yanık kokuyordu ve vücudu kapkara olmuştu. Üstündeki kıyafetlerin çoğu yanmıştı ve neredeyse çıplaktı. Vücudun üst kısmında özellikle yanıklar artıyordu. Açık yaraları vardı ve kan o yaralardan sızıyordu. Nasıl bu hale gelmişti.

Emmet burnunu tutarak Phoebe'nin yanına geldi.

"Kokuya nasıl dayanıyorsun."

"Dayandığımı kim söyledi. Nefesimi tutuyordum."

Konuşunca kokuyu tekrar almaya başlayan genç kız arkasını dönüp soluklandı.

"Artık buradan gidebilir miyiz. Ormandan çıkınca başkalarına haber veririz."

"İyi de ölü mü değil mi onu bile bilmiyoruz."

Phoebe adamın bedenine yaklaşırken Emmet bir adım daha geriledi.

"Şu yersiz cesaretinden çoğu zaman nefret ediyorum Pheebs."

"İltifat için teşekkürler."

Phoebe gerginliğini atmak için silkelendi ve adamı önce dürtmek sonra da nabzına bakmak için eğildi.