Wolf's Bite / After The Teen Wolf Movie

3 - whispers

Emmet okul koridorlarında yürürken herkesin kendisine baktığını hissedebiliyordu. Dün gece Phoebe evine döndüğü için okulda buluşacaklardı ama o gecikmişti. Emmet son olanlardan sonra okulda yalnız yürümenin gerginliğini aşmaya çalışıyordu.

"Şu çocuk var ya. Hah, işte o ormanda bir evsizin saldırısına uğrayan çocuk. Sanırım bir arkadaşı daha kurtulmuş ama öbürü ölüm döşeğinde."

"Gerçekten mi? Çok havalı keşke benim de hayatım böyle aksiyonlu olsa."

Emmet duyduğu konuşmalar ile etrafına baktı. Ses çok yakındaymış gibiydi. Ama konuşanları gözleri bulduğunda koridorun öbür ucunda olduklarını gördü.

Olayın tuhaflığı konuştukları şeyi görmezden gelmesini kolaylaştırdı.

Kaşlarını çatıp kafasını iki yana salladı. Travma sonrası bu tarz yanılsamalar olurdu. Okula gelince ilk iş odasına çağrıldığı rehberlik öğretmeni öyle demişti değil mi?

•••

Phoebe okula gitmeye hazır hissetmese de Emmet'ı yalnız bırakmaya gönlü el vermemişti.

Evi okula uzak değildi ama yürümek yerine bisiklete binmeyi tercih ediyordu.

Okula çok kalmamıştı ki sanki biri kulağına üflemiş gibi irkildi ve kontrolu kaybetmek üzereyken son anda toparlayıp bisikleti durdurdu.

Ne olmuştu öyle?

"Phoebe."

Birinin adını seslenmesi ile korkarak etrafına baktı. Etrafta kimse yoktu. Birkaç metre ötedeki yaşlı kadın dışında ama o da bu kalın erkek sesini çıkaran kişi olamazdı zaten.

Phoebe'nin tüyleri diken diken oldu.

Bu sesi tanıdığını hissediyordu. Zihni ona kaçmasını haykırırken o korkudan kımıldayamıyordu bile.

"Phoebe."

Phoebe çaprazında duran parka döndü. Ağaçların arasında biri durmuş ona bakıyordu.

"Olduğun şeyden kaçamazsın Phoebe. Gerçeklerden kaçamazsın."

Phoebe sesin sahibi olduğuna inandığı adama bakarken yutkundu ve içinden sayıkladı.

Lütfen o olmasın.

Adam başını kaldırdığınsa gördüğü kırmızı gözler ile Phoebe bisikletine atlayıp sürmeye başladı.

Nasıl olduğunu anlamadan çok hızlı bir şekilde okula varmıştı bile.

Dersleri farklı olduğu için zil çalmadan Emmet'ı aramaya koyuldu ama vakti çok azdı. Onu hemen görmeliydi.

Koridorda deli gibi koştururken bir anda Emmet onu yakalayıp durdurdu.

"Sen nerden çıktın. Nasıl..."

"Acayip şeyler oluyor ve konuşmamız gerek."

"Katılıyorum."

İkili okuldan çıkmak üzere ilerlerken.

Hemen yanlarındaki kapısı açık odadan rehberlik öğretmenleri göründü.

"Ah çocuklar ben de tam sizi çağırmak üzereydim. Hadi, içeri gelin. Emmet seninle baş başa konuşsak da beraber tekrar konuşabiliriz diye düşündüm."

İkili birbirine baktı. Bu kadının bir halta yaradığı yoktu ve onunla sadece vakit kaybederlerdi.

"Derse gecikmek istemiyoruz Bayann..."