" Aktürkoğlu" / Yunus Akgün

" Evine hoşgeldin Aktürkoğlu "

Ve 5 dakika önce duyduğum bu söz bütün hayatımı değiştirdi. Peki şuan mı ne yapıyorum bavulumu hazırlıyorum. Ne şuan yaşadığım evde kalmak, nede yeni evime gitmek istiyordum çok kararsızım. En iyisi sizi 5 dakika öncesine götüreyim
( 5 dakika önce)
" sen bir Aktürkoğlu'sun "
Babamın söylediği cümleye hayatımda hiç gülmediğim kadar gülüyordum. Ama herkes ağlıyordu.
S: MÜKEMMEL ŞAKA BEE AMA YER MİYİM BE BABACIM BEN BUNLARI
Birden bire ciddileşip herkesin yüzüne  baktığımda herkes ciddiydi
S: neden kimse 1 Nisan diye bağırmıyor
" beni hatırlamadın mı ? " dedi gerçek babam " seninle 1 hafta önce lokumcuda karşılaşmıştık. Annene çok benziyordun ve ben çok şüphelendim. Hani elim senin saçına dolaşmıştı ve senin birkaç tane saç tanen benim elimde kalmıştı ya o saçlarını aslında DNA testi için almıştım. Sen ilk doğduğunda bebekleri karıştırıp bize senin öldüğünü söylemişlerdi. Ama sen ölmemiştin güzel kızım. Biz senin öldüğünü zannedip 19 yıldır yasını tutarken sen çıktın karşıma. Biliyorum bunlar şuan sana çok ağır geliyor ama şuan gerçek baban ile konuşuyorsun" elinde duran cam bardak elimden kayıp tuzlabuz olduğunda kendime gelip gerçek ailem sandığım kişilere döndüm. Onlarda bunu onaylayınca ağzımdan " DNA testi nerede " kelimeleri çıktı. Ve ben o teste baktığımda hayatımın dönüm noktası olduğunu anlamıştım. Gerçek aileme dönüp " beni 15 dk bekleyin eşyalarımı toplayıp geliyorum " dedim keşke demeseydim. Efe'nin ağlayışını duymasaydım. Ama bu evde kalamazdım. Duvarlar üzerime geliyordu. Ve ben bu duvar enkazının altında kalmadan kaçmalıydım. Koşarak odama çıktım. Ve elime gelen ilk bavulu alarak hazırlanmaya koyuldum
( şimdiki zaman )
Bütün eşyalarımı toplamıştım. Ama gerçek evime gitmek istemiyordum. Dolabımın yanına çöktüm. Sol gözümden gelen yaşı hissediyordum. Tam o sırada kapım çaldı ve Efemin sesini duydum. Gel demekle yetindim. Efenin arkasından Abim de girdi ve yatağa oturup bizi seyretmeye başladı.
Efe: abla annemler ne diyorlar? Niye gidiyorsun, nereye gidiyorsun beni bırakıp
Ve cidden ağlıyordum
Selin: bebeğim bilirsin gerçek kardeşlerin arasında kan bağı vardır. Ama bizim kan bağımız yokmuş. Yani bu demek oluyor ki ben senin gerçek ablam değilim.
Hayatımda ağlamasını en son isteyeceğim kişi Efe... ağlayarak bana sarıldı.
E: GİTMİYOSUN HİÇ BİR YERE BIRAKMIYORUM
S: ama bizim gerçek kardeş olmamıza gerek yok ki,biz her zaman kardeşiz. Seni her fırsatta görmeye gelicem. Lütfen üzülme.
E: söz mü
S: abla sözü hemde...
Abim bavullarımı indirirken bende Efe'yi taşıyordum. Birbirimize öyle bir sarılıyorduk ki bırakmak istemedim. Biliyorum çok ama çok erken hareket ettim ama burada duramazdım. Çünkü gerçek ailem sandığım kişiler benim gerçek kızları olmadığımı ben 2 yaşındayken öğrenmişlerdi ve benimle bunu paylaşmamışlardı. Evet onlara haksızlık ettim ama bir yanım buruk be. Bir daha güvenemem onlara. Hadi burda kalsam diyelim ailem pert olacaktı ve beraberinde mutsuzluk. Gerçek ailem sandığım kişilere dönüp şunları söyledim
S: Herşey için teşekkür ederim size... Beni büyüttünüz baktınız bana, üzerimde çok emekleriniz var. Sizi anlıyorum ama bana bu konuyu söyleyebilirdiniz. Benden gerçek ailemi sakladınız hemde 19 yaşıma kadar... bu yüzden içim biraz buruk olsada ikinizede teşekkür ederim...
Efeyle vedalaşmam çok zaman alsada sonunda o binadan çıkmıştım. Herşeyi geride bırakıp yeni bir hayata başlıyordum. anılar gülüşler, sevinçler,kavgalar... hepsini bu evle birlikte gömmüştüm. Böyle yapmak istemezdim ama ailemi geride bırakamazdım. Doğru karar verip vermediğimi zaman bana gösterecekti. Anlık bir manevra ile ön koltuğa oturdum. Tam annemi görüp kalkacakken annem "otur kızım " demişti. Arabayı abim kullanacaktı. Ve araba çalıştığında herşey baştan başladı....

Arabada giderken Madrigal- seni dert etmeler çalmaya başladı. Anıl benim yakın arkadaşımdır. Lise arkadaşım.  Ve otomatikman gruptakilerde arkadaşız. Ona bu haberi verince şoka girecekti, eminim. Şarkıyı mırıldanırken abim sesi açtı ve ben çılgınlar şarkı söylemeye başladım. Şükürler olsun ki hüzün yerini sevince bırakmıştı. Hala Efeyi bıraktığım için içim buruk     olsada şimdi gerçek ailemleydim.Veeeee şimdi gerçek evimdeydim. Kendimi ilk salona attım. " koltuklar ne kadar yumuşakmış " dedim. Ufak bir gülüşmeden sonra sorular gelmeye başladı " kendinizi tanıtır mısınız bayan Aktürkoğlu " hemenn cevap verdim
" ben Selin, 19 yaşındayım, buz pateni yapıyorum, lakabım yok hehe, Galatasaraylıyım, arkadaş çevrem sınırlıdır, dil okuyorum aynı zamanda Galatasaray'da çevirmenlik için stajyerim. Böyle işte"
Ailemle biraz daha sohbet edip herkesi iyice tanıdıktan sonra uyumak için odama gittim. Güzel bir duştan sonra yatağıma yattım ve 10 dk sonra kapımdan bir ses geldi " evine hoşgeldin Aktürkoğlu "...

Selamlarr. Hala yazmak için çekinenler varmış, cidden sorun değil yaa yazınnn. Umarım beğenirsiniz ☺️☺️