Ziek.

Peptalk

De bel ging, Zahraa kon eindelijk naar huis. Ze fietste zo snel mogelijk. Toen ze thuis was huilde ze zo erg dat Dina zich zorgen begon te maken.
Dina vroeg "Zaartje, wat is er gebeurd!"
Zaartje is Zahraa haar bijnaam.
Zahraa vertelde aan haar zus hoe ze zich voelde.
" Dina, ik haat m'n leven! Waarom leef ik überhaupt! Altijd maar dat prikken! Ik word er moe van, Dina. Altijd maar dat gezeur en gezeik van al die stomme kut dokters en verpleegkundige. Ik heb ook een leven! Door deze kut ziekte kan ik me niet concentreren op school. Wiskunde bijvoorbeeld! Ik hou van wiskunde, meester vroeg zich af waarom mijn cijfers opeens zo daalde. Dina, ik kan dit niet meer.
Dina.. Ik ga jou iets zeggen dat ik niemand ooit heb gezegd..
Soms he.. Denk ik gewoon van waarom ga ik gewoon niet dood. Ik wil vaak gewoon doodgaan.."
Dina keek heel verbaast naar Zahraa, "ik wist nooit dat je er zo over dacht, waarom zei je me dit niet eerder!" zei Dina. Zahraa keek droevig naar Dina en antwoordde strak "omdat ik me schaam!" Dina zei "maar Zaartje dat hoeft helemaal niet! je bent een sterke meid! Kijk naar jezelf! Je bent moedig, sterk, mooi en lief. Suikerziekte is iets waarvoor je je echt niet voor hoeft te schamen! Kijk als je lelijk bent dan moet je je voor je zelf schamen" Zahraa en Dina begonnen te lachen. "Maar Zahraa jij bent een hele mooie meid! mooie krullen, mooi gezicht gewoon alles is mooi Zahraa. Dus schamen is geen optie oké?"
Zahraa voelde zich weer beter na de peptalk van haar zus.

De volgende ochtend was Zahraa zo vrolijk, dat ze zich absoluut niet meer schaamde. Ze meette gewoon haar bloedsuiker op in de katine waar iedereen haar kon zien. Zahraa zat nu niet zovaak meer alleen in de kantine. Haar zus was meestal nu bij haar, dat vond Zahraa heel vertrouwd. Haar cijfer gingen weer omhoog! Haar rapport was zo mooi! Allemaal door één peptalk van haar lieve lieve zus!
Zahraa was de laatste tijd steeds vrolijker.
Het ging veel beter met Zahraa, ze at beter, ze was vaker in een goeie bui en dat kon je in haat bloedsuikers zien. Haar bloedsuiker waardes schommelde niet meer!
De dokter was zo trots op Zahraa, niet alleen haar dokter maar ook haar zus, broertje en haar ouders!
Maar het meest trotse was natuurlijk Zahraa zelf! De dokter zei dat als Zahraa het volhoud, dat ze echt lang en gelukkig zult leven. Toen besefte Zahraa "ohja, deze stomme kut ziekte is voor altijd. Voor m'n hele leven. Tot ik dood ga! Ugh!"
Zahraa is nu ietjes minder vrolijk..
Maar ze moet doorzetten. "ik ZAL en MOET van m'n leven houden wat er ook gebeurd, ik moet blij zijn dat ik leef" dacht Zahraa..