Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökçe'den Satürn'e Mektuplar;
Öldüğümüz ve gömüldüğümüz zaman mantığını ilk duyduğumda anlamamıştım. Bir insan ölürse ölür işte farklı zamanları olmaz... Oluyormuş zaten bunu anladığın an ölüm ve yaşam arasındaki o ince çizgide dolaşmaya başlıyorsun.
Benim ruhum çoktan öldü Satürn, belki de yirmi beşini bile görmeden öldü ama bedenim yetmiş beşimi bekleyemeyecek gibi gün geçtikte her şey biraz daha soluyor içimde. Ruhumun ölüşü bedenimi de koparıyor hayattan.
Her şey solup gidiyor, sanki hayatı siyah beyaz zamanlardaki gibi yaşıyorum. Soluk... hiç kimsenin bakmayacağı bir çiçek gibi...
Belki ölünce içimde yeşertemeyi becermediğim çiçekleri mezarıma koyarlar.
