Een kijkje in het leven van iemand met een chronische ziekte

Hoofstuk 4

Sinterklaas en Kerst, waarom moet dat met zoveel eten?
Jep, dat is een gedachte die ik heb sinds ik coeliakie heb.
Vooral op school, het begon met het schoolontbijt, starende kinderen, ik hoefde zelfs een keer die dag niet te komen, er was zoveel besmettingsgevaar. En later, in de eerste klas... Er was een soort van voedselgevecht. We kregen oliebollen met kerst ofzoiets, we hadden zo'n kerstlunch. En toen de lerares even weg was begonnen ze met oliebollen en appelflappen te gooien, je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat dat er een beetje intimiderend uitziet. De hele klas lag vol met stukken oliebol en de poedersuiker dwarrelden door de hele ruimte. En dan is het ook nog is zo met coeliakie dat als eerst die poedersuiker op een oliebol heeft gezeten en daarna adem ik het in via mn mond, dan kan ik het ook in mn darmen krijgen en dan kan ik ziek worden, heel erg ziek. Die hele lerares boos en al die kinderen die moesten nablijven. En volgens mij heeft geen enkel kind op dat moment gedacht, dat dat misschien niet zou kunnen met mn gezondheid. Ik heb mijn spreekbeurt er ook over gehouden, dus de hele klas kon het weten. En ik vraag nu geen medelijden,
Nee dat absoluut niet, het enige wat ik van een klas wil, is dat het mij op school niet in een al te 'gevaarlijke' situatie brengt.

Dus nu moet je niet denken:'aaah wat zielig!' Of:' dat kind trekt alleen maar aandacht.' Dat is absoluut niet zo. Maar op dat moment had ik zo ziek kunnen worden dat ik gewoon de eerste 2 weken niks meer zou kunnen zonder wc. Ik zou niet meer naar school toe kunnen die 2 weken, ik zou niet meer kunnen sporten, niet eens meer een trap oplopen.
En dat allemaal omdat er een aantal kinderen in die klas waren, die het niet konden opbrengen om het voedsel in hun mond te stoppen.

En misschien lees je dit nu wel en denk je:'goh ik heb ook een kind met coeliakie in de klas, misschien vindt diegene het ook niet ze leuk om te zien hoe er met eten gesmeten wordt.' Want zo gaat het in mijn hoofd, ik voel me denk ik vooral teleurgesteld, dat je er doodziek van moet worden willen kinderen gaan beseffen dat ze iets niet hadden moeten doen.
En het stomme is, 3 dagen erna zijn ze het weer vergeten...
Want echt waar, ik denk dat ik voor heel veel mensen met coeliakie kan zeggen, je voelt je gewoon onveilig.
En tuurlijk niet iedereen kan altijd rekening met je houden, maar het zou fijn zijn als iemand dat af en toe toch wel zou doen...

Heel erg bedankt voor het lezen! Comment & Vote?????
Please! Wat zouden jullie leuk vinden om nog te lezen in het boek?